Η Ζωή του Χριστιανού

       Ως εδώ ο θυμός Κύριε . Δε θέλω να ξαναθυμώσω ποτέ μου πια και ούτε να σε ξαναπικράνω”. Δεν αποτελείωσα καλά -καλά την προσευχή μου και να σου ο δασοφύλακας. – Τι κάνεις εδώ; μου λέει. – ΄Ηρθα να κόψω ξύλα. – Δωσ’ μου τα λεφτά πρώτα κι έπειτα κόψε. – Δεν έχω λεφτά επάνω μου , του απαντώ . Θα πουλήσω όμως τα ξύλα και θα σου τα φέρω εξάπαντος . – Δώσε μου για ενέχυρο την κλαδευτήρα σου. Που ξέρω αν δε με γελάσεις όπως μου έκαναν και οι άλλοι; Του είπα την αλήθεια ότι δεν ήταν δική μου και δε μπορούσα να του τη δώσω… Ο δασοφύλακας φουρκίστηκε και αρπάζει ένα χοντρό ξύλο και αρχίζει να με χτυπάει άγρια με όλη του τη δύναμη στην πλάτη. Κι εγώ δε φορούσα τίποτε άλλο τότε παρά μόνο ένα λεπτό φανελλάκι .  Με τα χέρια κρατούσα το κεφάλι μου και έλεγα συνεχώς μέσα μου: ” Θεέ μου , Χριστέ μου , βοήθησέ με να μη θυμώσω.Σου έδωσα το λόγο μου πως μέχρι εδώ ο θυμός μου .Σε παρακαλώ , Κύριε μου , δυνάμωσέ με!” .Το παράδοξο ήταν πως αισθανόμουν τα χτυπήματα σαν να μου γινόνταν

   Η αδικία μαζεύει οργή Θεού .Μεγάλη υπόθεση να έχη ο άνθρωπος την ευλογία του Θεού! Πλούτος είναι! Ό,τι έχει ευλογία, στέκει, δεν γκρεμίζεται. Ό,τι δεν έχει ευλογία, δεν στέκει. Η αδικία είναι μεγάλη αμαρτία. Όλες οι αμαρτίες έχουν ελαφρυντικά, η αδικία δεν έχει, μαζεύει οργή Θεού. Φοβερό! Αυτοί που αδικούν, βάζουν φωτιά στο κεφάλι τους. Από την μια μεριά βλέπεις να κάνουν μια αδικία και από την άλλη να πεθαίνουν δικοί τους άνθρωποι και να μη δίνουν σημασία. Πώς να κάνουν προκοπή οι άνθρωποι με τόσες αδικίες; . Κάνουν αυτά που κάνουν, δίνουν δικαιώματα και στον διάβολο, γι’ αυτό μετά περνούν δοκιμασίες, τους βρίσκουν αρρώστιες κ.λπ. και σου λένε: “Κάνε προσευχή να γίνω καλά”. Τα περισσότερα κακά που συμβαίνουν είναι από αδικίες. Όταν λ.χ. μαζεύεται με αδικία η περιουσία, ζουν οι άνθρωποι λίγα χρόνια σαν αρχοντόπουλα και μετά τα δίνουν, όσα μάζεψαν, στους γιατρούς.  Τι λέει ο Ψαλμός; “Κρείσσον ολίγον τω δικαίω υπέρ πλούτον αμαρτωλών πολύν” (1). “Ανεμομαζώματα, ανεμοσκορπ

        Ανέβασαν κάποτε στη σκήτη των Πατέρων ένα δαιμονισμένο νέο, για να τον θεραπεύσουν με την προσευχή τους. Εκείνοι όμως, από ταπείνωση, απόφευγαν. Πολύ καιρό βασανιζόταν έτσι ο δυστυχισμένος άνθρωπος, ώσπου κάποιος Γέρων τον λυπήθηκε, τον σταύρωσε με τον ξύλινο σταυρό, που είχε στη ζώνη του, κι' έδιωξε το πονηρό πνεύμα. — Αφού με βγάζεις από την κατοικία μου, του είπε εκείνο, θα μπω μέσα σου. — Έλα, του αποκρίθηκε θαρραλέα ο Γέροντας... Έτσι μπήκε μέσα του το δαιμόνιο καί τον βασάνιζε δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Ο Όσιος υπόμενε με καρτερία τον πόλεμο, αλλά αντιπολεμούσε κι' εκείνος τον εχθρό με υπεράνθρωπη νηστεία καί ακατάπαυστη προσευχή. Όλα αυτά τα χρόνια δεν έβαλε ούτε μια φορά στο στόμα του τροφή, μασούσε μόνο λίγα κουκούτσια από φοίνικες κάθε βράδυ και κατάπινε τον χυμό τους. Νικημένο τέλος το δαιμόνιο, από τον ακατάπαυστο αγώνα του Γέροντος, τον ελευθέρωσε. — Γιατί φεύγεις; τον ρώτ

        Ζήτησα από το Θεό να μου πάρει τις κακές μου συνήθειες. Ο Θεός είπε ΟΧΙ.. Δεν είμαι εγώ που θα το κάνω αυτό, εσύ πρέπει να τις παρατήσεις! Ζήτησα από το Θεό να μου δώσει υπομονή. Ο Θεός είπε ΟΧΙ.. Η υπομονή είναι υποπροϊόν των δοκιμασιών,δεν δίνεται, μαθαίνεται! Ζήτησα από το Θεό να μου δώσει ευτυχία. Ο Θεός είπε ΟΧΙ.. Εγώ σου δίνω ευλογίες, η ευτυχία είναι δικό σου θέμα! Ζήτησα από το Θεό να με απαλλάξει από τους πόνους. Ο Θεός είπε ΟΧΙ.. Οι θλίψεις σε απομακρύνουν από τις κοσμικές μέριμνες και σε φέρνουν πιο κοντά σε μένα! Ζήτησα από το Θεό να με αυξήσει πνευματικά. Ο Θεός είπε ΟΧΙ.. Πρέπει μόνος σου να αυξηθείς. Εγώ θα σε κλαδέψω για να σε κάνω καρποφόρο. Ζήτησα από το Θεό να μου δώσει ότι χρειάζομαι για να απολαύσω τη ζωή.. Ο Θεός είπε ΟΧΙ.. Θα σου δώσω ζωή για να μπορέσεις να τα απολαύσεις όλα. Ζήτησα από το Θεό να με βοηθήσει να αγαπάω τους άλλους όπως Αυτός με αγαπάει. Ο Θεός είπε επιτέλους κατάλαβες!!!

  – Παππού, βοήθησέ με. – Τί ἔχεις, παιδί μου; μωρὲ πολὺ τρομαγμένος φαίνεσαι. – Ἒ, νὰ Γέροντα. Ὁ πειρασμὸς δὲν μὲ ἀφήνει ἥσυχο. Καὶ στὸν ὕπνο, ἀλλὰ καὶ φανερὰ ξύπνιο μὲ πολεμᾶ. Στὸν ὕπνο φωνές, ἀπειλές. Στὴν ἀγρυπνία τὸ ἴδιο. Μόλις ἀρχίσω τὸν κανόνα μου χτυπᾶ τὴν πόρτα, ἀκούω ἄγριες φωνές, ἀπειλές. Ἀπὸ τὸν φόβο μου τρέμω σὰν ψάρι. Ποῦ νὰ πάω νὰ γλυτώσω! – Μωρέ, ἐσὺ μεγάλος ἀγωνιστὴς εἶσαι. Σὲ κατάλαβε ὁ σατανᾶς καὶ γελᾶ μαζί σου. Ὅταν λέμε «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», ὁ πειρασμὸς κατακαίεται, μόνο ποὺ ἀκούει τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Πάση θυσία μηχανεύεται νὰ μᾶς καταφέρει νὰ σιωπήσουμε. Βάζει μέριμνες, ἰδέες, περισπασμούς, καὶ ὅ,τι ἄλλο φανταστεῖς. Μόνον εὐχὴ νὰ μὴ λέμε. Ἐσένα σὲ βρῆκε δειλό. Σοῦ λέει, ἢ σταματᾶς τὴν εὐχὴν ἢ μπαίνω νὰ σὲ σκοτώσω. Εσύ… τὸ΄ χαψες. Βρὲ μὴν τὸν φοβᾶσαι, εῖναι ψεύτης. Οὔτε τρίχα δὲν θὰ μᾶς πειράζει ἂν δὲν ἔχει τὴν ἄδειαν ἀπὸ πάνω. Ὁ Θεὸς τὸν ἀφήνει γιὰ νὰ σὲ γυμνάσει. Ἐμᾶς μὲ τὸν Γέροντα (τὸν συνασκητὴ του Ἰωσὴφ τὸν Ἡσυχαστὴ καὶ Σπηλαιώτ

        Όταν πηγαίνεις να κάμεις την προσευχή σου• να θυμάσαι τα πάθη σου, τα αδύνατα σημεία σου, την ευκολία με την οποία ξεφεύγεις και πέφτεις! Να θυμάσαι, ότι ο Χριστός μπορεί να σε συγκρα­τήσει και να σε δυναμώσει και να σε βοηθήσει να νικήσεις! Να γονατίζεις λοιπόν ενώπιον Του και να Τον ικετεύεις: «Κράτα με Χριστέ μου μη Σου φύγω! Κράτα με Χριστέ μου μη Σου φύγω! Κράτα με Χριστέ μου μη Σου φύγω!» Και μη φοβείσαι! Δεν θα σε αφήσει! Είναι φιλάν­θρωπος και φιλόψυχος! + π. Ίωήλ Γιαννακόπουλος

        Φαντάζει ίσως εύτελές και άκαιρο τό έρώτημα πού διατυπώ νεται στον τίτλο τού άρθρου τούτου. Όλοι γνω­ρίζουν ότι τό βδελυρό άνοσιούργημα τών κατοίκων τών Σοδόμων, της Γομόρρας και τών γύρω άπό αύτές πόλεων ήταν τό διαστροφικό πάθος της ομοφυλοφιλί­ας. Πάθος τόσο βδελυκτό στά μάτια τού Θεού, ώστε οί πόλεις αύτές νά παραμέ­νουν ύπόδειγμα αιώνιο της φρικτής άποδοκιμασίας τού Θεού μέ τή βαριά τιμωρία πού ύπέστησαν, άφανιζόμενες άπό προ­σώπου γης μέ θειάφι και φωτιά (βλ. Γεν. ιθ' 24-25). Ωστόσο, μέσα στήν Αγία Γραφή έχου­με μία άναφορά στό άμάρτημα τών Σοδομιτών άπό τό στόμα τού ίδιου τοΰ Θεού, πού μας συγκλονίζει άκόμα περισσότε­ρο. Γύρω στό 600 π.Χ. ό Θεός μέσω τού προφήτη 'Ιεζεκιήλ προειδοποιεί τούς άμετανόητους 'Ιουδαίους γιά τήν τιμωρία πού πρόκειται νά έπέλθει κατά της Ιερου­σαλήμ λόγω τής τραγικής άποστασίας της άπό τό νόμο Του και τής γενικής δι­αφθοράς της. 'Ονομάζει ό παντοκράτωρ Κύριος τά Σόδομα άδελφή τής Ιερουσα­λήμ, έξαιτίας τής παρόμοι

  Η εορτή της Ζωοδόχου Πηγής που γιορτάζουμε σήμερα Παρασκευή της Διακαινησίμου είναι γιορτή της Παναγίας μας. Γράφει το συναξάρι της ημέρας: «Την Παρασκευή της Διακαινησίμου εορτάζουμε τα εγκαίνια του ναού της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών και Θεομήτορος, της Ζωηφόρου Πηγής• ακόμη ενθυμούμαστε και τα υπερφυή θαύματα που έγιναν στον Ναό αυτό από την Μητέρα του Θεού».   Η Παναγία ονομάζεται Ζωοδόχος Πηγή, αφού γέννησε την Ζωή, που είναι ο Χριστός. Για πρώτη φορά το επίθετο Ζωοδόχος Πηγή το έδωσε στην Παναγία ο Ιωσήφ ο Υμνογράφος τον 9ο αιώνα, συνθέτοντας έναν ύμνο του προς την Παναγία.   Η γιορτή, όπως προαναφέρθηκε, αναφέρεται στα εγκαίνια του Ιερού Ναού της Παναγίας, γνωστού ως «Η Ζωοδόχος Πηγή στο Μπαλουκλί», έξω από τα τείχη της Κωνσταντινούπολης, όπου υπήρχε πηγή αγιάσματος που επιτελούσε και επιτελεί πολλά θαύματα.   Ο Ιερός Ναός της Ζωοδόχου Πηγής στην Πόλη ανεγέρθηκε κατ’ αρχάς από τον αυτοκράτορα Λέοντα τον Θράκα, που ήταν χρηστός και επιεικής, και πριν ακόμη γίνει αυτοκράτορ

– Πολλοὶ Πατριάρχες καὶ Δεσπότες γέροντα ἀκοῦμε νὰ λένε πὼς ὁ Πάπας εἶναι ὄντως Ἐκκλησία. Ἐμεῖς τί πρέπει νὰ κάνουμε; Πρέπει νὰ κάνουμε ὑπακοὴ σὲ αὐτούς; Ὀφείλουμε ὑπακοὴ στοὺς Δεσποτάδες μας, στοὺς πνευματικούς μας, ὅταν ὀρθοτομοῦν τὸν λόγο τῆς ἀληθείας.    Ὅταν ὅμως δὲν ὀρθοτομούν τὸ λόγο τῆς ἀλήθειας καὶ λένε αἱρετικά πράγματα, ὄχι μόνο σὲ αὐτοὺς δὲν πρέπει νὰ κάνουμε ὑπακοή, ἀλλὰ καὶ σὲ ἕνα Ἄγγελο ἀπὸ τὸν οὐρανό ἂν κατέβει καὶ μᾶς πεῖ ἀντίθετα μὲ αὐτὰ ποὺ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία δὲν πρέπει νὰ κάνουμε ὑπακοή. Ἔχουμε καθήκοντα πρὸς τοὺς πνευματικούς μας Πατέρες καὶ καθήκοντα πρὸς τὸν Θεό. Τά καθήκοντα πρὸς τὸν Θεὸν εἶναι ὑπέρτερα τῶν καθηκόντων πρὸς τοὺς πνευματικούς μας Πατέρες. Ἂν ἕνα καθῆκον πρὸς τοὺς πνευματικούς μας Πατέρες συγκρούεται μὲ τὸ καθῆκον μας πρὸς τὸν Θεόν, τότε παύει νὰ ἰσχύει, καταργεῖται.   Παράδειγμα ἔχουμε τὴν Ἁγία Γραφή. Τί διαβάζουμε στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων; Οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι, οἱ Ἰουδαῖοι ἀρχιερεῖς ἤτανε οἱ πνευματικοί ἡγέτες στὴν ἐποχὴ το

        Ακούραστος ο γέρο – Πέτρος καθάριζε κρεμμύδια στην πανήγυρη της Παναγίας για την εσπερινή τράπεζα. Θα έρχονταν πατέρες και ψαλτάδες από την έρημο να στολίσουν την αγρυπνία. Και πως έκανε ο γέρο - Πέτρος άμα ξεκινούσε τα μέγιστα ανοιξαντάρια του Κουκουζέλη και το Θεοτόκε Παρθένε του Μπερεκέτη! Και όλο σκούνταγε τον Δανιήλ τον Εκκλησιαστικό να κουνήσει ακόμα πιο δυνατά τον χορό και τον πολυέλαιο.   -Ω Θεέ μου, και πως θα είναι στον παράδεισο, ακούγονταν η φωνή του γέρο-καλόγερου.   Παρότι το στασίδι του ήταν μπροστά στα γεροντικά, εκείνος με ευλογία του ηγουμένου στεκόταν σε εκείνα των αρχαρίων, στο στασίδι που στάθηκε όταν πρωτόρθε στο μοναστήρι. Ώρες όρθιος στην Εκκλησία, όμοιο Χερουβείμ που λάτρευε με σεβασμό τον Θεό Του.   -Και δεν μου λες, παππού, τι είναι η Παναγιά για τον κόσμο; ρώτησε ο Πατήρ Υπάτιος τον γέροντα.   Ο γέρο – Πέτρος άφησε τα κρεμμύδια και το μαχαίρι μεμιάς και πήρ

          Παιδάκια μου γλυκά.  Ο Προσωπικός αγώνας … η προσωπική μετάνοια του κάθε ενός είναι αυτό που σώζει. Οι Άγιοι πατέρες μας είναι το φως του Χριστού μας. Αλλά Ο άνθρωπος είναι αυτός που πρέπει οικιοθελώς τα βήματα του στην οδό της Μετανοίας του να βαδίζει.  Αγάπα τον Χριστό  ! Ο Χριστός είναι τα πάντα! (αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου) Ο Ιησούς ωνομάσθη άνθρωπος, ωνομάσθη υιός του ανθρώπου, ωνομάσθη οδός, ωνομάσθη θύρα καί πέτρα…  Διατί ωνομάσθη οδός;  Δια να μάθης ότι μέσω αυτού ανερχόμεθα προς τον Πατέρα του. Διατί ωνομάσθη πέτρα;  Δια να διδαχθής την ωφελιμότητα και την στερεότητα της πίστεως. Διατί ωνομάσθη θεμέλιος;  Διά να μάθης ότι βαστάζει όλα. Διατί ωνομάσθη ρίζα;  Δια να μάθης ότι ανθούμεν εφ’ όσον μένομεν εις αυτόν. Διατί ωνομάσθη ποιμήν; Διότι μας ποιμαίνει και μας τρέφει. Διατί ωνομάσθη πρόβατον; Διότι προς χάριν μας εθυσιάσθη… Διατί ωνομάσθη Ζωή; Διότι μας ανέστησε ενώ ήμεθα νεκροί. Διατί ωνομάσθη φως; Διότι μας έβγαλε από το σκοτάδι. Διατί ωνομ

      Ο ι Ευρωπαίοι σύμμαχοί μας …Μας κατατρέχουν και μας φθονούν γιατί δεν μπορούν να χωνέψουν πως ένα μικρό κράτος έχει τόση χάρη από το Θεό. Αυτοί μπορεί να έχουν τη δύναμη και τα όπλα, εμείς έχουμε την πίστη και την ελπίδα μας στο Θεό. Τους δώσαμε τον πολιτισμό. …θέλουν να μας χτυπήσουν, να μην έχουμε ούτε θρησκεία ούτε γλώσσα ούτε πατρίδα.  Θέλουν να αφαιρέσουν από τις ταυτότητές μας το Έλληνας Χριστιανός. Η ταυτότητα δεν είναι απλό έγγραφο αλλά είναι ο ίδιος μας ο εαυτός μας. Ομολογούμε την πίστη μας  όταν ζητάμε να αναγράφεται. Και δεν μπορούν με το ζόρι να μας το αφαιρέσουν γιατί αυτό δεν είναι δημοκρατία αλλά δικτατορία… Δηλαδή οι βάρβαροι Τούρκοι πεντακόσια χρόνια δεν μπόρεσαν να μας κάνουν Τούρκους και τώρα οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί μας θα μας αλλαξοπιστήσουν… Να κάνουμε προσευχή με πίστη και αγάπη  ώστε να φωτίσει ο Θεός τους κυβερνώντες, τον Αρχιεπίσκοπο, τον Πατριάρχη κι όλους για να κάνουν ο,τι καλύτερο για το έθνος και την πίστη μας. Η Παναγία δεν θα αφήσει τ

           Παρήλθαν δύο περίπου χιλιάδες έτη από το συμβάν, το οποίο κατέστη ορόσημο στην παγκόσμια ιστορία, ώστε αυτή να διαιρείται πλέον στην προ και μετά Χριστόν εποχή. Βέβαια αυτό επετεύχθη σχετικά πρόσφατα, δηλαδή κατά την νεωτερικότητα, όταν λαοί, οι πρόγονοι των οποίων είχαν ασπασθεί τη νέα πίστη, κατέκτησαν μεγάλη έκταση του πλανήτη και επιχείρησαν να επιβάλουν τον «πολιτισμό» τους. Εδραιώθηκε η διαίρεση πολύ πρόσφατα με την τεχνολογική έξαρση, οπότε η χρονολογία γέννησης του Χριστού αποτέλεσε σταθμός μέτρησης του χρόνου για τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Ούτε κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες ούτε μεταγενέστερα το μήνυμα της Αναστάσεως του Χριστού έγινε καθολικά αποδεκτό από τους λαούς του πλανήτη. Μάλιστα η εμφάνιση νέας θρησκείας, του ισλάμ, έξι αιώνες μεταγενέστερα, συνετέλεσε όχι μόνο στην κάμψη της ιεραποστολικής προσπάθειας, αλλά και στη μεταστροφή στη νέα θρησκεία πολλών λαών της Μέσης Ανατολής, της Βόρειας Αφρικής και της Κεντρικής Ασίας. ΟΙ λαο

          Η εμφάνιση του Θεού στον Αβραάμ   Ο Θεός της Δόξης παρουσιάστηκε στον Αβραάμ ο οποίος είδε τον Θεό της Δόξης. Ο Αβραάμ, όταν ζούσε ακόμη στο προγονικό του σπίτι, στην Ουρ των Χαλδαίων, άκουσε από το Θεό το: «...έξελθε εκ της γης σου και εκ του οίκου του πατρός σου και δευρο εις την γην, ην αν σοι δείξω» (Γεν. 12,1) . Δεχόμενος το θείο κάλεσμα, ξεριζώνεται από το γνώριμό του περιβάλλον και ριψοκινδυνεύει στο άγνωστο, δίχως καμιά καθαρή αντίληψη του τελικού του προορισμού. Έχει απλώς πάρει τη διαταγή, «έξελθε...» και υπακούει με πίστη.     Η εμφάνιση του Θεού στην Άγαρ   Σ το βιβλίο της Γενέσεως στο κεφάλαιο 16 ο Θεός παρουσιάστηκε στην Άγαρ τη δούλη του Αβραάμ. Η Άγαρ φεύγει από το σπίτι του και πορεύεται στην έρημο. Εκεί της εμφανίστηκε άγγελος Κυρίου. Λέει η αφήγηση: Γένεσις 16, 7- 14 : «7 Εύρε δε αυτήν άγγελος Κυρίου επί της πηγής του ύδ