Η Ζωή του Χριστιανού

            Την ώρα που είτε εσύ προσωπικά κάτι παθαίνεις ή νιώθεις κάτι να συμβαίνει μέσα στην ύπαρξή σου, είτε παθαίνει κάποιος συγγενής σου, κάποιος δικός σου ή γενικότερα κάποιος τρίτος λίγο πιο πέρα, όμως πάλι εσύ προσωπικά όχι απλώς στενοχωριέσαι για έναν άλλο, αλλά νιώθεις να φθάνει σ’ εσένα ο πόνος του – διότι μια μάνα, για παράδειγμα, μπορεί η ίδια να μην πάσχει,  αλλά, καθώς βλέπει το παιδί της να πάσχει, υποφέρει η ίδια, σαν να πάσχει αυτή· όπως επίσης ένας αδελφός, όταν βλέπει την αδελφή του, τον αδελφό του να πάσχει, ή κάποιος άλλος, όταν βλέπει ένα συγγενή του – την ώρα λοιπόν που συμβαίνει ό,τι κι αν συμβαίνει,  αν το δεις μέσα στην πρόνοια, μέσα στην οικονομία του Θεού, μέσα στην αγάπη του Θεού, αυτό έχει μεγάλη αξία, γιατί τελικά θα βγει μόνο καλό για την ψυχή σου. Μην το δεις απλώς θεωρητικά, ότι ναι μεν το ξέρει ο Θεός, αλλά είναι κάπου μακριά και σαν να σε περιφρονεί ή να σε αγνοεί, οπότε μένεις πάλι μέσα στην κατάστασή σου να κλαις τη μοίρα σου. Όχι,

  Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Μη είπης• τίσομαι τον εχθρόν, αλλ ‘ υπόμεινον τον Κύριον, ίνα σοι βοηθήση .(αποδ. νεοελληνικά: Μη είπης ότι θα εκδικηθώ και θα τιμωρήσω τον εχθρόν μου. Αλλά δείξε υπομονήν απέναντι του Κυρίου, και εις αυτόν ανάθεσε την αποδόσιν του δικαίου σου, δια να σε βοηθήση και σε προστατεύση. ) ( Παροιμίες, 20:22 ). Μ ην είσαστε εκδικητικοί· μην ανταποδίδετε το κακό με άλλο κακό. Είναι αρκετό το κακό από τον πλησίον σας! Αν του το ανταποδώσετε, χωρίς αμφιβολία θα διπλασιάσετε το κακό στον κόσμο. Αν δεν του το ανταποδώσετε, τότε έχει περιθώριο να κατακάψει την πονηριά του με τη μετάνοια.  Με την υπομονή και τη συγχώρεση, θα μειώσετε το κακό στον κόσμο. Μην είσαστε εκδικητικοί· μην ανταποδίδετε το κακό με άλλο κακό, αλλά να υπομένε τε τον Κύριο.  Εκείνος βλέπει και θυμάται και εν καιρώ, τόσο εσείς όσο κι αυτός που σας κάνει κακό, θα γνωρίσετε ότι ο Θεός βλέπει και θυμάται. Εσείς αναρωτιέστε: τί κατάφερα που δεν ανταπέδωσα το κακό; Κάνατε, στη δεδομένη κατ

    «Ποιος καλός άνεμος σε φέρνει εδώ; «ρώτησε ο σοφός ερημίτης τον οδοιπόρο που ζητούσε απεγνωσμένα να τον συναντήσει. «Εγώ θέλω γαλήνη» απάντησε μελαγχολικά εκείνος. Ο ερημίτης πήρε ένα ξύλο κι έγραψε στο χώμα : Εγώ θέλω γαλήνη… «Κοίταξε τώρα πόσο απλό είναι», είπε στον οδοιπόρο και διέγραψε με μια κίνηση το «Εγώ». «Σβήνεις πρώτα το «εγώ». Είναι αδύνατον να βρει γαλήνη αυτός που έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στον εαυτό του και νομίζει πως μπορεί να την βρει μόνος του, μακριά από τον Θεό. Το εγώ πάντα θα νιώθει ότι απειλείται από όλους γύρω του κι έτσι πάντα θα φοβάται. Θα μετατρέπεται σε εγωισμός για να επικρατεί, και θα διώχνει τον Θεό και την γαλήνη Του.» Με μια δεύτερη κίνηση διέγραψε το «θέλω». «Πρέπει να σβήσεις τη λέξη «θέλω». Το θέλω δηλώνει επιθυμία, ανάγκη και προσκόλληση. Όταν τρέχεις πίσω από τις μάταιες επιθυμίες σου, ποτέ δεν θα βρεις χρόνο να γαληνέψεις και να γίνεις ευτυχισμένος. Είναι η γνωστή «επίδραση του κουνουπιού». Αν σε ένα δωμάτιο υπάρχουν δέκα κουνούπια κι ε

  Μιά μέρα, ό διάβολος εμφανίστηκε σέ τρείς μοναχούς καί ρώτησε τόν καθένα ξεχωριστά τί θά άλλαζαν από τό παρελθόν. Ό πρώτος μοναχός απάντησε γρήγορα μέ μεγάλο ζήλο:  Δέν θά  επέτρεπα ο Αδάμ καί η Εύα νά πέσουν στήν αμαρτία, γιά νά μήν απομακρυνθεί ή ανθρωπότητα από Τόν Θεό. Ό δεύτερος μοναχός, πού είχε καρδιά γεμάτη έλεος, απάντησε: Θά εμπόδιζα την απομάκρυνση σου  από Τόν Θεό, πού θά σέ καταδίκαζε γιά πάντα. Ό τρίτος μοναχός ήταν ό πιό απλός από τούς τρεις.  Αντί νά απαντήσει στόν διάβολο, έπεσε στά γόνατα, σταυρώθηκε καί προσευχήθηκε: Κύριε, λύτρωσε με από τόν πειρασμό τού τί θά μπορούσε νά ήταν καί τί δέν ήταν. Τότε ό διάβολος έβγαλε μιά διαπεραστική κραυγή καί, στριφογυρίζοντας από τόν πόνο, εξαφανίστηκε! Έκπληκτοι οί άλλοι δύο ρώτησαν τόν αδερφό τους:  Αδελφέ, γιατί απάντησες έτσι; Ό μοναχός εξήγησε:  Καταρχάς, δέν πρέπει ποτέ νά κάνουμε διάλογο μέ τόν εχθρό.  Δεύτερον: κανείς στόν κόσμο δέν έχει τή δύναμη νά αλλάξει τό παρελθόν.  Τρίτον, ό διάβολος δέν ενδιαφέρεται καθόλου νά

  Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ Ανατολής και Δύσεως. Ένας Δυτικός που βαπτίζεται ορθόδοξος, θα περάση πολλά χρόνια μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, με καθοδήγηση εμπείρου Πνευματικού οδηγού για να αποκτήση καθαρό ορθόδοξο φρόνημα και ήθος.  Μέχρι τότε δεν μπορεί και δεν πρέπει να κάνη τον διδάσκαλο σε ανθρώπους που έχουν κόκκαλο ορθόδοξο, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν ως Ορθόδοξοι. Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορεί να γίνη “ένωση των Εκκλησιών”.  Με τις συζητήσεις μπορεί να επέλθη μια γνωριμία, που μπορεί να βοηθήση “πολιτικά”, χωρίς όμως να βλάψη την Ορθοδοξία.  Αλλά η “ένωση Εκκλησιών” είναι δύσκολη, έως αδύνατη. Όσοι ομιλούν για “ένωση Εκκλησιών” δεν γνωρίζουν ούτε την νοοτροπία των ετεροδόξων ούτε το ύψος της Ορθοδοξίας.  Μερικοί από τους ετεροδόξους μισούν τους Ορθοδόξους. Απόδειξη είναι ότι, αν κάποιος Δυτικός γίνη βουδιστής ή μαρξιστής, οι οικείοι του δεν τον αποβάλλουν από την οικογένειά τους, αν όμως γίνη Ορθόδοξος, τότε τον αποβάλλουν.  Εάν δεν υπήρχε αυτή η νοοτροπία, τότε πολλο

Κάποτε σε κάποια πολύ όμορφη γυναίκα, που ήταν προκλητικά ντυμένη, της είπα με διάκριση: - Με συγχωρείτε κυρία μου, αλλά με το ντύσιμό σας γίνεστε αιτία, να σκανδαλίζονται οι άνδρες. - Να μην σκανδαλίζονται, με απάντησε. Να κλείσουν τα μάτια τους αν σκανδαλίζονται! Την ρωτάω: - Αν εσύ με δώσεις ένα ποτήρι δηλητήριο και εγώ το πιώ, ποιος θα δικαστεί; Εγώ που το ήπια ή εσύ που με το έδωσες; - Δεν καταλαβαίνω τί με λες με είπε. - Άμα δεν καταλαβαίνεις και εγώ δεν μπορώ να στο πω διαφορετικά, να σε βοηθήσω... Εκεί έκλεισε η συζήτηση μαζί της.. Έχουμε πάει ποτέ στον εξομολόγο, να του πούμε: - Πάτερ έγινα αιτία να σκανδαλιστεί ο άλλος; Γιατί είναι αλήθεια, ότι πολλές αμαρτίες των άλλων οφείλονται, στο ότι εμείς τους σκανδαλίσαμε, συνειδητά ή ασυνείδητα με έναν λόγο ή με μια πράξη μας... ~ Ιεροκήρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος

  << Ένας Βασιλιάς είχε πολλούς υπηκόους, τους οποίους υπεραγαπούσε. Μία ημέρα, έκανε σ’ όλους από ένα δώρο. Τους έδωσε από ένα πουγκί γεμάτο χρυσά νομίσματα. Το πήραν οι άνθρωποι, το άνοιξαν και άρχισαν να μετράνε τα νομίσματα. Μετρούσαν, μετρούσαν… Όλοι ευρήκαν το ίδιο ποσό. Μέσα σε κάθε πουγκί υπήρχαν 8.760 χρυσά νομίσματα! Μεγάλο το ποσό! Ο Βασιλιάς έκανε αυτή την προσφορά από καλωσύνη, ώστε οι άνθρωποι να χρησιμοποιήσουν τα νομίσματα γιά το δικό τους καλό και των άλλων. Αλλά αυτοί, τί έκαναν;;; Mπορείτε να φαντασθήτε;;; Αντί με τα νομίσματα αυτά να βοηθήσουν το σπίτι τους και την Κοινωνία τους, πήγαν στο ποτάμι, άνοιξαν τα πουγκιά και άρχισαν να πετάνε ένα-ένα τα χρυσά νομίσματα μέσα στο νερό…! Όλα τα πέταξαν στο ποτάμι… Αν ήταν κάποιος εκεί και τους έβλεπε, τί θα έλεγε;; Ότι αυτοί τρελλάθηκαν… Αυτή είναι η παραβολή, αγαπητοί μου. Ποιός είναι ο Βασιλιάς αυτός;; Είναι ο Θεός!!! Ποιοί είναι οι άμυαλοι υπήκοοι;; Εμείς… Και ποιός είναι αυτός ο αριθμός 8.760;; Είναι οι ώρες που έ

  «Όποιος αποκρούει τον έλεγχο, είτε δίκαιο είτε άδικο, αυτός αρνήθηκε τη σωτηρία του. Ενώ εκείνος που τον δέχεται, είτε με δυσκολία είτε χωρίς δυσκολία, αυτός γρήγορα θα επιτύχει την άφεση των πταισμάτων του» (άγιος Ιωάννης της Κλιμακος, λόγ. δ΄, 38). Άφεση αμαρτιών Παρακαλάμε καθημερινά για την άφεση των αμαρτιών και των πταισμάτων μας: «Άφες ημίν τα οφειλήματα», λέμε στην προσευχή των προσευχών, το «Πάτερ ημών». Θέλουμε δηλαδή να πετύχουμε τη σωτηρία μας, που έχουμε σωστά κατανοήσει ως ζωντανή σχέση με τον Σωτήρα Χριστό. Και ξέρουμε ότι η άφεση αυτή δίνεται στον βαθμό που και εμείς συγχωρούμε τους άλλους. «Ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών». Μας χρειάζεται ταπείνωση Ο Κύριος όμως, οι Απόστολοι, όλοι οι Πατέρες μας, μάς ανοίγουν τα μάτια, γιατί μας εξηγούν ότι για να φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο αγάπης ως συγχώρησης όλων των συνανθρώπων μας χρειάζεται η ταπείνωση, η βάση όλων των αρετών. Χωρίς την ταπείνωση, και η όποια πίστη μας και η όποια αγάπη μας είναι ψεύτικες. Είναι καλυ

    Μου έκανε εντύπωση πώς   ένας ταπεινός λογισμός κάνει αμέσως την Χάρη του Θεού να ενεργεί. . Είχε έρθει στο Καλύβι ένα ξένο γατάκι. Το καημένο, φαίνεται , κάτι είχε φάει που το πείραξε και ζητούσε βοήθεια. Χτυπιόταν από τον πόνο και πεταγόταν σαν το χταπόδι, όταν το χτυπούν… Το λυπόμουν που το έβλεπα σ’ αυτήν την κατάσταση, αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτε. Το σταύρωνα, το ξανασταύρωνα, τίποτε! «Βρε ταλαίπωρε, λέω τότε στον εαυτό μου, βλέπεις τα χάλια σου; Τόσα χρόνια καλόγερος, ούτε ένα γατί δεν μπορείς να βοηθήσης!». Μόλις ελεεινολόγησα τον εαυτό μου, εκεί που το γατάκι κόντευε να ψοφήση , αμέσως συνήλθε. Ήρθε κοντά μου, μου έγλειφε τα πόδια και έκανε χαρούμενο όμορφες τούμπες… Τι δύναμη έχει η ταπείνωση! Γι’ αυτό λέει: «Εν τη ταπεινώσει ημών εμνήσθη ημών ο Κύριος». Έχω προσέξει ότι ένας ταπεινός λογισμός κάνει τον άνθρωπο να λάμπει, να ακτινοβολεί. Όταν ο άνθρωπος παίρνει όλο το σφάλμα πάνω του , τον λούζει η Χάρις του Θεού. . Ήρθε προχτές ένας γιατρός που έχει πολλά παιδιά και

  Ρήματα ζωής αιωνίου γέροντος Αμβροσίου Λάζαρη ~ Ό ταν πιστέψουμε πραγματικά, μιλάμε στον Χριστό όπως σε φίλο, όπως στον πατέρα. Και τότε Αυτός θα συνομιλήσει μαζί μας. Ο Χριστός θα μας μιλήσει σε κάθε μας ζήτημα, είτε μέσω κάποιου άλλου είτε εσωτερικά θα μιλήσει και θα τον καταλάβουμε. Ο Θεός δεν έχει άκρες. Ο Θεός με ένα χάδι διορθώνει τα πάντα. Θ α μιλάς σε όλους με αγάπη, αλλά θα κάνεις παρέα με ανθρώπους που είναι στην ίδια συχνότητα. N α κάνεις προσευχή κάθε μέρα και να λες, πέραν των άλλων: «Φύλαξε με, Θεέ μου, από την κακία των ανθρώπων». Ο Θεός είναι δίπλα μας, θα του μιλήσεις σαν φίλο σου : «Έλα, βοήθησε με». Όταν προσεύχεσαι, να ξέρεις ότι είσαι μπροστά στον Χριστό και την Παναγία. Να είσαι ταπεινός και να λες: «Έλα, Παναγία μου, να με βοηθήσεις να διορθωθώ». Η Παναγία θα σε βοηθήσει, γιατί είναι εδώ και σε ακούει. Ό ταν ζητάτε τη βοήθεια ενός Αγίου και  λέτε «Άγιε μου, βοήθα με», ο Άγιος την ίδια στιγμή πού το ζητάτε είναι δίπλα σας. Δεν σας αφήνει να το κατα

  Ένας Γέροντας μου διηγήθηκε, πως κάποιος αδελφός που έμενε στην Αίγυπτο, περπατούσε κάποτε στη δημοσιά. Και σαν τον βρήκε η νύχτα κι” έκανε κρύο τσουχτερό, μπήκε σ” ένα νεκροταφείο που είδε και τρύπωσε μέσα σ” ένα μνήμα, για να πλαγιάσει και για ν” αποφύγει και την ψύχρα. Περνούσαν λοιπόν απ” έξω δυο δαίμονες, κι” όταν τον πήραν είδηση πως ήταν εκεί, είπε ο ένας στον άλλο. -Κοίταξε να δεις ιδιοτροπία που την έχει ο καλόγερος αυτός! Μέσα στο μνημείο μπήκε για να πλαγιάσει! Πάμε λοιπόν να τον πειράξουμε και να τον τρομάξουμε; Κι” ό άλλος του αποκρίθηκε» -Γιατί να τον τρομάξουμε; Δεν υπάρχει κανένας λόγος. Αυτός είναι που είναι δικός μας. Τα κάνει όλα» και τρώει, και πίνει, και καταλαλεί και δεν πατά και το πόδι του στις ιερές ακολουθίες. Γιατί λοιπόν να χάνουμε το καιρό μας μαζί του; Καλύτερα δεν είναι να πάμε να πειράξουμε, άλλους που μας ταλαιπωρούν με τις νηστείες τους, και με τις προσευχές τους, και με το πόλεμο που μας κάνουν αδιάκοπα, νύχτα και ήμερα; Έν

          ”Όλοι οι μεγάλοι έχουν τα δικά τους σχέδια. Θέλουν δε θέλουν όμως, προωθούν το σχέδιο του Θεού”. Όλο το κακό σήμερα προέρχεται από την απιστία. Μ εγάλο πράγμα η πίστη! Βλέπετε,  και ο Απόστολος Πέτρος με την πίστη βάδισε πάνω στα κύματα.  Μόλις όμως μπήκε η λογική, άρχισε να βουλιάζη … Με την προσευχή δυναμώνει η πίστη. Να παρακαλούμε τον Χριστό να μας προσθέση πίστη και να μας την αυξήση. Στον Χριστό τί είπαν οι Απόστολοι;  «Πρόσθες ημίν πίστιν»  δεν είπαν; Όταν λές «πρόσθες», σημαίνει ότι εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου στον Θεό.  Δ εν είναι τίποτε δύσκολο για τον Θεό ούτε για έναν Άγιο. Το εμπόδιο σ’ εμάς τους ανθρώπους είναι η ολιγοπιστία, με την οποία εμποδίζουμε τις μεγάλες θείες δυνάμεις να μας πλησιάσουν. Και ενώ υπάρχει τόσο μεγάλη δύναμη δίπλα μας, εμείς, επειδή υπάρχει μέσα μας σε μεγάλο βαθμό το ανθρώπινο στοιχείο, δεν μπορούμε να καταλάβουμε το θείο, που ξεπερνάει όλου του κόσμου τις ανθρώπινες δυνάμεις, γιατί οι θείες δυνάμεις είναι παντοδύν

            – Ε ίπε γέρων. Πολλοί άγιοι θα θελαν να ζήσουν στην εποχή μας και να κάνουν τον αγώνα μας. – Διηγήθηκε ένας ασκητής. Εδώ έρχονται πολλοί φοιτητές. Κάποτε είχαν έρθει καμία δεκαριά και ζητούσαν να τους κάνω θαύμα. Επέμεναν πολύ. Σκέφτηκα με ποιο τρόπο να βάλω μυαλό σε αυτά τα παιδία. Τους είπα. Λοιπόν, μπείτε στη σειρά για να σας κόψω τα κεφάλια. Μετά θα κάνω το θαύμα για να σας τα κολλήσω! Ν` αραιώσετε λίγο, γιατί υπάρχει κίνδυνος να τα μπερδέψω. Έτοιμοι είστε; Θέλετε να δείτε το θαύμα; Οι νέοι αντέδρασαν αμέσως. Όχι, όχι σε μας πάτερ, είπαν με μια φωνή. – Έλεγε ένας ηλικιωμένος μοναχός για την ραδιενέργεια. Μάθαμε και εμείς για την ραδιενέργεια. Τι να σας πω; Αν το δηλητήριο ήταν σε ένα πράγμα θα λέγαμε ότι πρέπει να το αποφύγουμε. Τώρα όμως πήγε σε όλα, δεν γίνεται τίποτα. Εμείς εδώ στο όρος κάνουμε τον σταυρό μας και τα τρώμε όλα. Τι να φοβηθούμε; Δεν λέει κάπου και ο Χριστός ότι οι πιστοί «καν θανάσιμων τι πίωσιν, ου μη αυτούς βλάψει;». Μην ανησυχ

    Όλα τα κάνει ο Θεός· εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε. Τίποτε δεν μπορεί να κάνει ο άνθρωπος. Λάθος μεγάλο, όταν κανείς νομίζει ότι θα κάνω έτσι, θα κάνω αλλιώς κλπ. Ό,τι κάνουμε εμείς είναι, για να δείξουμε στον Θεό ότι θέλουμε Εκείνον.  Ό,τι κάνουμε εμείς είναι, για να κάνουμε ακριβώς το ανθρώπινο. Όπως ο άλλος έχει το φαγητό, το καλό φαγητό. Αυτός το ‘χει, δεν το ‘χεις εσύ. Αλλά περιμένει να πας ν’ απλώσεις το χέρι να πάρεις. Περιμένει να πας ν’ απλώσεις το πιάτο, για να σου βάλει φαγητό μπόλικο, όσο θέλεις, αλλά πρέπει να πας εκεί, να πας μ’ ένα καθαρό πιάτο, μ’ ένα πλυμένο πιάτο. Θα πας, θα μείνεις στην ουρά να περιμένεις, όσο χρειάζεται· όχι για τίποτε άλλο, αλλά για να φανεί. Αχ! Πώς δεν τα καταλαβαίνουμε αυτά τα πράγματα, και μερικοί αμέσως αρπάζονται, αμέσως παρεξηγούνται! Πολύ στραβά ο σημερινός άνθρωπος σκέπτεται, πάρα πολύ στραβά. Αυτό το πνεύμα που έχει μπει μέσα στα κεφάλια των ανθρώπων σήμερα –που ‘ναι δηλαδή απαιτητικός ο άνθρωπος και δεν ξε

          Μια συμβουλή, που έδινε σε όλους ο μακαριστός Γέροντας Σίμων, ήταν: Όποιος νηστεύει την νηστεία που λέει η Εκκλησία μας γίνεται καλά. Γι’ αυτό όλος ο κόσμος είναι γεμάτος αρρώστιες σήμερα, διότι κατήργησαν τις νηστείες.   Θά έλθουν πολύ δύσκολες μέρες…Ο Γέροντας έλεγε πολλά για την κατάσταση της κοινωνίας. « Θα έλθουν, έλεγε, πολύ δύσκολες ημέρες. Ο κόσμος έχει ξεφύγει από τον δρόμο του Θεού…». (Α-353). Μια φορά ρωτήθηκε ο πατήρ Σίμων: «Τι γίνεται με τις βόμβες μολότωφ που πέφτουν συνέχεια στην Αθήνα;» Ήταν η χρονιά του 1982 ή 83, και ο Γέροντας είπε: «Αυτά δεν είναι τίποτα. Πάρα πολλά θα δείτε. Πάρα πολλά για να δοκιμαστεί ο λαός που δεν καταλαβαίνει…». Ίαση και προφητεία… Μια χριστιανή, η οποία είχε ζήσει από κοντά και είχε λάβει πολλές χάρες από τον Γέροντα, σε μια περίπτωση που η κόρη της, ενώ ήταν καταδικασμένη από τους γιατρούς του Νοσοκομείου Παίδων «ΑΓΛΑΪΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ» και ανέμεναν την κατάληξη του παιδιού μέσα σε λίγες ώρες, η μικρή ασθενής «γύρισε» και έγ

  Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος ~ …Πάντοτε πρέπει να είμεθα έτοιμοι, αλλ’ όσον όμως και να είμεθα δεν μπορούμε, γιατί ο άνθρωπος έχει πολλές αδυναμίες. Είναι και ο εχθρός ο παμπόνηρος και δεν τον αφήνει, αλλά τον πολεμά και πολλές φορές τον πηγαίνει από τα δεξιά και τον ανεβάζει στα υψηλά και από εκεί τον κρημνίζει, όπως εκρημνίσθει και ο εαυτός του.  Δι’ αυτό προσοχή μεγάλη χρειάζεται, και προσευχή αδιάλειπτος και ταπείνωση·  διότι όπου υπάρχει ταπείνωση εκεί δεν μπορεί ο Σατανάς, όσας τέχνας και να μεταχειρισθεί. Τας συντρίβει η ταπείνωση… Η ζωή παρέρχεται. Έχω 97 χρόνια και πως πέρασαν ούτε το κατάλαβα καθόλου. Σαν μια ώρα. Έτσι και όλα τα χρόνια περνούν. Η αιώνιος ζωή είναι αιώνιος. Εκεί ούτε πόνος, ούτε ασθένεια, ούτε πειρασμός, ούτε θλίψη, ούτε νύχτα, ούτε χειμών, ούτε καύση ηλίου, ούτε κανένα κακό. Όλα είναι χαροποιά, όλα ουράνια, όλα αιώνια. Ευτυχείς νομίζουν όλοι οι μάταιοι, οι ανόητοι άνθρωποι τους μακράν του Θεού ζώντας, και ότι τα πλούτη τους είναι

     Καθημερινά προσκυνητές φτάνουν στον τάφο του σύγχρονου Αγίου, του Γέροντος Παϊσίου, για να τιμήσουν τη μνήμη του. Ο Άγιος Παΐσιος στις 12 Ιουλίου 1994 εκοιμήθη εν Κυρίω και είχε ζητήσει να τοποθετηθεί στον τάφο του μία πλάκα με γραμμένα τα εξής:   Ἀπολυτίκιον Ἦχος α ́. Τῆς ἐρήμου πολίτης. Τῶν Φαράσων τὸν γόνον, καὶ τοῦ Ἄθωνος κλέϊσμα, καὶ τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος ὁσίων, μιμητὴν καὶ ἰσότιμον, Παΐσιον τιμήσωμεν πιστοί, τὸ σκεῦος χαρισμάτων τὸ μεστόν, ὡς φυλάσσοντα ἐκ πάντων τῶν λυπηρῶν, τοὺς πίστει ἀνακράζοντας, δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

  Υπάρχουν άνθρωποι, που είναι κατά πάντα καλοί άνθρωποι, αλλά καθόλου Χριστιανοί. Ούτε μυρμήγκι πειράζουνε, αλλά με τη ζωή τος, ποδοπατούνε τον Χριστό.  Λένε πολλοί γι' αυτούς: - Ξέρεις τί καλός άνθρωπος είναι; Πολύ καλός άνθρωπος! - Βρε με την Εκλησία έχει οργανική σχέση; Έχει πνευματικό; Εξομολογείται; Κοινωνεί; Νηστεύει - εγκρατε ύεται; - Είναι καλός! Είναι καλός! - Δεν πάει να έχει όλες τις καλοσύνες του κόσμου, δεν έχει όμως αυτά, τίποτα δεν έχει... Να ξέρετε, ότι οι καλοί άνθρωποι πάνε στην κόλαση και μάλιστα σε ειδική κόλαση! Και ποιοί πάνε στον Παράδεισο; Οι πραγματικοί Χριστιανοί! Γιατί ο Χριστός δεν ήρθε στη γη, να κάνει καλούς ανθρώπους, αλλά ήρθε να κάνει πολίτες της Βασιλείας των Ουρανών, να τους πολιτογράψει, να τους αλλάξει το αίμα με τη Θεία Κοινωνία και από κοινούς ανθρώπους, να τους κάνει καινούς και από θνητούς, να τους κάνει βασιλόπουλα.  Άρα το ζήτημα δεν είναι αν είμαι καλός ή κακός άνθρωπος, αλλά αν είμαι με το Χριστό ή όχι. Δημήτριος Παναγόπουλος

  Μη φοβάσαι δεν είσαι μόνος. Μόνος είναι εκείνος που δεν γνωρίζει τον Θεό άκομα και αν όλοι οι άνθρωποι συναναστρέφονται μαζί του. Αυτός, και στην πιο πολυάριθμη κοινωνία, θα έλεγε- όπως και τώρα λένε κάποιοι- «βαριέμαι, δεν ξέρω τι θέλω να κάνω με τον εαυτό μου, όλα είναι βαρετά». Αυτές είναι ψυχές άδειες από τον Θεό, φλοίδες χωρίς κουκούτσι, στάχτη χωρίς κάρβουνο. Αλλά εσύ δεν είσαι μόνος αφού είσαι πλάι στον Κύριο και ο Κύριος δίπλα σου. Άκουσέ πως ο μεγάλος Παύλος, ο απόστολος της οικουμένης, ήταν κάποτε εγκαταλελειμμένος απ’ όλους, και πως μιλά: «᾿Εν τή πρώτη μου απολογία ουδείς μοι συμπαρεγένετο, αλλά πάντες με εγκατέλιπον· μη αυτοίς λογισθείη· ο δε Κύριός μοι παρέστη και ενεδυνάμωσέ με, ίνα δι’ εμού το κήρυγμα πληροφορηθή και ακούση πάντα τα έθνη· και ερρύσθην εκ στόματος λέοντος» ( Β’ Τιμ. 4, 16-17 ).  Βλέπεις, λοιπόν, πόσο άγια σκέφθηκε και μίλησε ο δούλος του Χριστού Παύλος σ’ εκείνες τις πρώτες μέρες, όταν στον κόσμο δεν υπήρχε άκο