«Η μετάνοια είναι ένα ανεκτίμητο δώρο προς την ανθρωπότητα… Με τη μετάνοια συντελείται η θέωσή μας»

 

Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

Το Ευαγγέλιο, η Καλή Αγγελία, αρχίζει και τελειώνει με την κλήση γιά μετά
νοια. 

Η διδασκαλία των αγίων ασκητών, των Πατέρων μας και των Πατέρων της Εκκλησίας, είναι ποτισμένη με τη συνείδηση ότι κάθε φορά πού ο άνθρωπος προσφέρει προσευχή στον Θεό χωρίς να αισθάνεται την αμαρτολότητά του, η προσευχή του δεν φθάνει στον θρόνο του Υψίστου, διότι ο Υιός του Θεού δεν ήρθε να καλέσει όσους φαντάζονται τον εαυτό τους δίκαιο (βλ. Λουκ. ιη’ 9) αλλά εκείνους πού αναγνωρίζουν ότι είναι αμαρτωλοί (βλ. Ματθ. θ’ 13).

Μόνον όταν μας φωτίσει το φως του Χριστού μπορούμε να βλέπουμε τις αμαρτίες μας.

Το βασικότερο πράγμα είναι να κρατούμε πάντοτε την επίγνωση της ανεπάρκειάς μας ενώπιον του Θεού. Τότε μπαίνουμε σε διαρκή ένταση ανάμεσα στην αυτομεμψία και την αγάπη του Χριστού, τη μετάνοια και την ελπίδα στο έλεος του Θεού. Από τη μια πλεύρά ζούμε στην οδύνη γιατί είμαστε τόσο μακριά από τον Θεό που αγαπάμε. Από την άλλη αυτή η οδύνη και αυτή η αγάπη ενεργούν σαν εσωτερική φωτιά και μας ωθούν με δύναμη προς τον Θεό.

Η μετάνοια είναι ένα ανεκτίμητο δώρο προς την ανθρωπότητα. Η μετάνοια είναι το Θείο θαύμα για την αποκατάστασή μας μετά την πτώση. Η μετάνοια είναι έκχυση θείας εμπνεύσεως πάνω μας, με τη δύναμη της οποίας ανεβαίνουμε προς τον Θεό, τον Πατέρα μας, για να ζήσουμε αιώνια στο φως της αγάπης Του. Με τη μετάνοια συντελείται η θέωσή μας. Αυτό είναι γεγονός με ασύλληπτο μεγαλείο.

Με τίποτε άλλο δεν γνωρίζει ο άνθρωπος τόσο καλά τον Θεό ως Πατέρα, όσο με τη μετάνοια. Δεν υπάρχει τέλος στη μετάνοια, γιατί το τέλος της είναι η τέλεια ομοίωση προς τον Χριστό.

Η μετάνοια ενός ανθρώπου είναι ένα γεγονός εξαιρετικά τραγικό, εξαιρετικά μεγάλο.