Η Ζωή του Χριστιανού

   Η αρρώστια είναι ένας από τους βαρύτερους σταυρούς που αποτίθεται στους ώμους του          χριστιανού. Η αρρώστια είναι το φυσικό κακό που ακολούθησε το ηθικό κακό, που λέγεται     αμαρτία. Ο Κύριος ως αναμάρτητος ουδέποτε ασθένησε. Ο άρρωστος έχει μεγάλο μισθό από   τον Θεό, όταν σηκώνει αγόγγυστα τον σταυρό του. Η αρρώστια σαν κλίβανος καίει τις αμαρτίες μας και μας παρουσιάζει αναμάρτητους στον Θεό. Γι’ αυτό και όταν αρρωσταίνουμε δεν πρέπει να γογγύζουμε, να διαμαρτυρόμαστε ή να ιδιοτροπούμε, αλλά να είμαστε πραείς, υπομονετικοί, μ’ ένα πνεύμα μυστικής, εσωτερικής χαράς. Ο άρρωστος έχει πολύ χρόνο στη διάθεσή του. Κανένας δεν τον κουράζει ή ενοχλεί. Είναι απερίσπαστος από βιοτικές μέριμνες. Αυτό τον χρόνο πρέπει να τον διαθέτει σε εσωτερικές εργασίες. Να προσεύχεται αδιάλειπτα, να μελετάει τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και να συνομιλεί μυστικά μαζί Του. Να εμβαθύνει στη ζωή του. Πόσο πρόσκ αιρη και παροδική είναι αυτή η ζωή...

  Θα έρθουν οι καιροί, που όλα θα δηλητηριαστούν. Αλλά εάν πορεύεστε με πίστη, θα ζήσετε.  Και ο άλλος που θα πιει ή θα φάει το ίδιο πράγμα, χωρίς να έχει πίστη – θα πεθάνει... «Ρωτήστε τον Παντοδύναμο, μην τον ξεχνάτε μέρα και νύχτα .» Είναι καλύτερο να προσεύχεστε νωρίς το πρωί και τη νύχτα. Η πιο ήσυχη ώρα. Ξυπνήστε, σηκωθείτε πλυθείτε και μιλήστε με το Θεό, πείτε Του τα πάντα. Ο Κύριος αγαπάει να του μιλάμε. Και θα βρει τρόπους, θα σας σώσει και θα σας βοηθήσει. Αν ο Κύριος δίνει πόνο, δίνει υπομονή και ενισχύσει από το Άγιο Πνεύμα. – Από τα μεσάνυχτα μέχρι τις τρεις το πρωί ο ουρανός είναι ανοιχτός. Είναι πολύ πολύτιμη η προσευχή κατά τη διάρκεια αυτών των ωρών. Μετά τα μεσάνυχτα, είναι καλό να βάλουμε τρεις μεγάλες μετάνοιες με προσευχή στον Σωτήρα, τη Θεοτόκο και τον Άγγελο τον Άγγελο φύλακα μας.. Η γερόντισσα Αντωνία ευλόγησε τα πνευματικά της παιδιά να διδάξουν στη μνήμη τούς τις προσευχές: «ΤΟ ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ «, «ΘΕΟΤΟΚΕ ΚΑΙ ΠΑΡΘΕΝΕ», «Το Σύμβολο της Πίστης», 50ος και 90ο...

Υπάρχουν 4 γνώμες για μένα, όπως και για κάθε άνθρωπο: α) Μία γνώμη είναι τι λέει ο κόσμος για μένα . Τί μας ενδιαφέρει, τί λέει ο κόσμος. Εσείς τώρα με ακούτε και δημιουργείται μια γνώμη για μένα. Αν σας βάλουν να εκδώσετε ένα πιστοποιητικό για τον Παναγόπουλο, το πιστοποιητικό σας δεν περνάει πουθενά. Δεν χρειάζεται πουθενά. Είτε με στείλετε στην κόλαση, είτε με στείλετε στον Παράδεισο. Δεν μπορείτε να με στείλετε πουθενά. β) Μια άλλη γνώμη είναι τι λένε οι συγγενείς μου για μένα.  Οι συγγενείς μου και οι φίλοι μου, με ξέρουν καλύτερα από τον κόσμο και μπορούν και αυτοί να συντάξουν ένα πιστοποιητικό γνώμης για μένα. Και εντούτοις και αυτό δεν περνάει πουθενά! γ) Μια τρίτη γνώμη είναι η γνώμη η δική μου για τον εαυτόν μου.  Εγώ ξέρω και κρυφά πράγματα για τον εαυτό μου που δεν τα ξέρει κανείς, ούτε και οι συγγενείς μου. Και εγώ μπορώ να έχω μια γνώμη. Όμως αυτό δεν περνάει πουθενά, δεν έχει καμμία ισχύ. Τότε τίνος γνώμη περνάει; Περνάει η τέταρτη γνώμη… δ) Περνάει η γνώμη Εκ...

  Πριν από αρκετά χρόνια με πλησίασε κάποιος νεαρός φοιτητής. Με πολλή διστακτικότητα, άλλα και με την ένταση του απαιτητικού αναζητητή, μου δήλωσε ότι είναι άθεος, που όμως θα ήθελε πολύ να πιστέψει, άλλα δεν μπορούσε. Χρόνια προσπαθούσε και αναζητούσε, χωρίς όμως αποτέλεσ Συνομίλησε με καθηγητές και μορφωμένους. Άλλα δεν ικανοποιήθηκε η δίψα του για κάτι σοβαρό. Άκουσε για μένα και αποφάσισε να μοιρασθεί μαζί μου την υπαρξιακή ανάγκη του. Μου ζήτησε μια επ ιστημονική απόδειξη περί υπάρξεως Θεού. -Ξέρεις ολοκληρώματα ή διαφορικές εξισώσεις; τον ρώτησα. -Δυστυχώς όχι, μου απαντά. Είμαι της Φιλοσοφικής. -Κρίμα! διότι ήξερα μία....τέτοια απόδειξη, είπα εμφανώς αστειευόμενος. Ένιωσε αμήχανα και κάπου σιώπησε για λίγο. -Κοίταξε, του λέω. Συγγνώμη που σε πείραξα λιγάκι. Άλλα ο Θεός δεν είναι εξίσωση, ούτε μαθηματική απόδειξη. Αν ήταν κάτι τέτοιο, τότε όλοι οι μορφωμένοι θα τον πίστευαν. Να ξέρεις, αλλιώς προσεγγίζεται ο Θεός. Έχεις πάει ποτέ στο Άγιον Όρος; Έχεις ποτέ συναντήσει κανέναν...

  Μια ημέρα, λέει ο π. Ζωσιμάς (+2010), μου είπε ο   Γέροντας Σίμων ο Αρβανίτης   († 1988) περί νοεράς προσευχής: «Εγώ, πατέρα Ζωσιμά, μπορώ και τα δύο να κάνω: Να εξομολογώ τον κόσμο, να τους μιλάω, και να λέω και την νοερά προσευχή, χωρίς να εμποδίζομαι και να με κουράζει. Έχω και τα δύο μαζί» . Ο Γέροντας, επίσης, μου είπε για την νοερά προσευχή: «Όταν αρχίσεις να προσεύχεσαι και να λες το  «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με» , θα συγκεντρωθείς πρώτα στο μυαλό σου και θα αρχίζεις να την λες, αργά στην αρχή, να προσέξεις η συγκέντρωση και οι λέξεις, που θα λες, να πηγαίνουν μαζί και σιγά-σιγά θα την λες πιο γρήγορα. Όταν θα φεύγει ο νους σου και οι λέξεις σου δεν πάνε μαζί, θα την λες ξανά αργά. Όταν βλέπεις ότι πηγαίνεις καλά, θα την λες γρήγορα. Αυτό θα κάνεις κάθε φορά, που θα προσεύχεσαι με την νοερά προσευχή». Όταν έδωσα τον λόγο μου στον Γέροντα ότι θα μείνω στο Μοναστήρι για Μοναχός, μια από τις πολλές συμβουλές, που μου έδωσε, ήταν:  «Την νο...

Ἑκατὸ χρόνια πέρασαν ἀπὸ τὴν πρώ­­τη ἔκδοση τοῦ ­πνευματικοῦ βι­­­βλίου Ὁ Προορισμὸς τοῦ ἀνθρώπου ποὺ συνέγραψε ὁ ἀρχιμανδρίτης π. Εὐσέβιος Ματθόπουλος. Τὸ βιβλίο ἔθρεψε πνευματικὰ τόσες γενιὲς ἀνθρώπων στὴν πατρίδα μας καὶ τοὺς βοήθησε νὰ κατανοήσουν βαθύτερα ποιὸς εἶναι πράγματι ὁ σκοπὸς καὶ ὁ προορισμὸς τῆς ζωῆς μας. Στὸν ἐπίλογο τοῦ βιβλίου ὁ π. Εὐσέβιος ὡς βαθὺς γνώστης τῆς πνευματικῆς ζωῆς ἀφιερώνει τὴν τελευταία παράγραφο στὴν καθημερινὴ ζωὴ τοῦ πιστοῦ καὶ συγκεκριμένα μᾶς παρουσιάζει ἕνα ὑπόδειγμα καθημερινῆς πνευματικῆς πορείας. Ἂς δοῦμε ὅμως ποιὸ εἶναι αὐτὸ τὸ καθημερινὸ πνευματικὸ πρόγραμμα τῆς ἡμέρας μας, ὅπως τὸ ὑποδεικνύει ὁ ὅ­­­σιος αὐτὸς γέροντας. Τὸ πρῶτο ποὺ ὀφείλουμε νὰ πράττου­με στὸ ξεκίνημα τῆς ἡμέρας μας εἶ­­ναι, λέει ὁ π. Εὐσέβιος, ἡ προσευχή. Ἡ ἐπικοινωνία μας μὲ τὸν οὐράνιο Πατέρα μας. Γράφει σχετικά: «Ὅταν ­σηκώνεσαι τὸ πρωί, νὰ θεωρεῖς καθῆκον σου ἐπιβεβλημένο καὶ ἐντελῶς ἀπαραίτητο, πρὶν ἀπὸ κάθε ἄλλο, νὰ προσευχηθεῖς μὲ πίστη καὶ εὐλάβεια πρὸς τὸν Θεό. Κα­...

        Διάφορες κακές συνήθειες στη ζωή των ανθρώπων, παρουσιάζονται λαθεμένα ως λαϊκές παραδόσεις, ενώ πρόκειται για πλάνες και παραλογισμούς που όπως όλα τα «ανθρωποκαμώματα» διαδόθηκαν στο πέρασμα των αιώνων. Επί παραδείγματι, όταν κάποια άτομα συνομιλούν και αναφέρονται σε κάτι κακό, όπως θάνατο, αρρώστια, ή συμφορά, τότε κτυπούν ξύλο νομίζοντας ότι τα κακά αυτά που σημαίνουν οι λέξεις που ανέφεραν, θα μεταφερθούν στο ξύλο και όχι σ’ εκείνους, ή ότι δεν θα ακούσουν οι δαίμονες λόγω του θορύβου που προκαλεί το κτύπημα του ξύλου, και έτσι δεν θα πειράξουν τους συνομιλούντες. Στις περιπτώσεις αυτές οι άνθρωποι αψηφούν ότι το κακό δεν δημιουργείται από τις λέξεις, αλλά από την αμαρτωλότητα εκείνων που δεν έχουν σωστή πνευματική ζωή και σχέση με τον Θεό. Ο συνειδητός Χριστιανός γνωρίζει ότι οι δοκιμασίες παραχωρούνται στην ζωή του, για να τον ωφελήσουν στον αγώνα για την σωτηρία του. Ο πιστός που προσεύχεται, νηστεύει, εξομολογείται καθαρά και κοινωνεί τον Χριστό δε...

        Λέμε ότι η Ελλάδα είναι ορθόδοξη χώρα και ότι οι Έλληνες στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Όμως ένα πολύ μικρό ποσοστό εκκλησιάζονται κάθε Κυριακή και κάθε μεγάλη γιορτή. Οι περισσότεροι ή εκκλησιάζονται πολύ αραιά ή δεν εκκλησιάζονται καθόλου. Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό;   Οι κυριότεροι λόγοι για τους οποίους πολλοί Χριστιανοί δεν εκκλησιάζονται σήμερα είναι τρεις. Πρώτος λόγος είναι η απιστία και η έλλειψη αγάπης προς το Θεό. Όταν οι άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός και ότι τα πάντα, και τα υλικά και τα πνευματικά αγαθά τα χρωστάνε σε Αυτόν θεωρούν περιττό να πάνε να εκκλησιαστούν. Ακόμη πολλοί άνθρωποι, ιδίως νέοι δεν εκκλησιάζονται διότι η πίστη τους έχει κλονιστεί από την αθεϊστική και αντιεκκλησιαστική προπαγάνδα και από τις εξυπνάδες διαφόρων ψευτοφιλοσόφων. Όσο για την έλλειψη της αγάπης προς το Θεό, βλέπουμε σήμερα ότι οι άνθρωποι λατρεύουν τα πράγματα, τα σπίτια, τα χωράφια, τα πολυτελή αυτοκίν...

        Οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί μας – οι Ιταλοί, οι Άγγλοι, οι Γάλλοι – μάς πρόδωσαν καί μάς κατέστρεψαν. Εξαιτίας τούς χάσαμε τήν Πόλη αλλά καί τή Μ. Ασία. Εξαιτίας τους είχαμε τουρκοκρατία γιά πεντακόσια χρόνια. Αλλά αντέξαμε κι ο λαός έμεινε πιστός στή ρωμιοσύνη καί τήν ορθοδοξία καί τά κρυφά σχολεία όπου τά ελληνόπουλα διδάσκονταν τά γράμματα από τό ψαλτήρι κι άλλα ιερά βιβλία. Μάς κατατρέχουν καί μάς φθονούν γιατί δέν μπορούν νά χωνέψουν πώς ένα μικρό κράτος έχει τόση χάρη από τό Θεό. Αυτοί μπορεί νά έχουν τή δύναμη καί τά όπλα, εμείς έχουμε τήν πίστη καί τήν ελπίδα μας στό Θεό. Τούς δώσαμε τόν πολιτισμό. Οι Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν προφήτες γιά τόν ερχομό τού Χριστού μας. Τό Άγιο Πνεύμα διαλέγει τήν ελληνική γλώσσα γιά τή διάδοση τής χριστιανικής θρησκείας. Τά Ευαγγέλια γράφονται στά ελληνικά. Τό Άγιο Φώς πηγαίνει μόνο σέ Έλληνα Πατριάρχη καθώς όταν τό προσπάθησαν οι Παπικοί (Σταυροφόροι) καί οι...

          Στο εξωτερικό αρχονταρίκι του κελιού του ο Γέροντας Παΐσιος άκουγε πονεμένους και μπερδεμένους ανθρώπους και σπάραζε ή καρδιά του. Ήθελε να τους βοηθήσει ουσιαστικά, αρχίζοντας με τη διδασκαλία κι επισφραγίζοντας την προσπάθεια με θερμή προσευχή το βράδυ. Γνώριζε πολύ καλά ότι ό ίδιος δεν μπορούσε να βοηθήσει κανέναν, πίστευε, όμως, ότι ό Θεός όλα μπορεί να τα κάνει, για αυτό και προσευχόταν με πόνο. Το έργο του ήταν δύσκολο, γιατί συναντούσε την αντίδραση του διαβόλου. Ό Γέροντας είχε διαπιστώσει πολλές φορές ότι ό διάβολος με λύσσα πολεμούσε το πνευματικό του έργο. Κάποτε είχαν πάει στο καλύβι του δυο άνθρωποι, πού αντιμετώπιζαν σοβαρά προσωπικά προβλήματα. Ό Γέροντας τους άκουσε με προσοχή και άρχισε να τους αναφέρει διάφορα παραδείγματα, προκειμένου να τονώσει την πίστη τους στο Θεό. Έβλεπε ότι οί άνθρωποι αυτοί διψούσαν να τον ακούσουν. Όταν ή συζήτηση είχε φτάσει στο «ευαίσθητο σημείο», εμφανίστηκε στο σύρμα του φράχτη μια ...

        Μη με ρωτάς και ξαναρωτάς “τι θα γίνει;”… Η μετάνοιά μας είναι ελάχιστη. Το ζητούμενο είναι η σωτηρία σ’ ένα λαό που κατάντησε πιο κάτω και από τα άλογα ζώα… Είναι αποίμαντος, ακατήχητος ο λαός και οι ποιμένες του θα δυσκολευθούν πολύ όταν αντικρύσουν τον «Ποιμένα των προβάτων Τον Μέγαν». Έχει σχέδιο ο Χριστός, αλλά το ζητούμενο είναι να μάθουμε να αγωνιζόμαστε φιλότιμα, να τον εμπιστευόμαστε πραγματικά, όχι να μάθουμε εκ των προτέρων το σχέδιό του, για να έχουμε ασφάλεια κοσμικού τύπου στον αγώνα μας και να αντιμετωπίζουμε με άνεση την δυσκολία, επειδή θα θεωρούμε ευτυχές εκ των προτέρων το αποτέλεσμα και επειδή θα ξέρουμε την ημερομηνία λήξεως του πειρασμού. Ο Θεός θέλει να δυναμώσει τους δικούς του. Να τους μάθει να παλεύουν κάθε μέρα φιλότιμα και ανυποχώρητα, ακριβώς γιατί θα εμπιστεύονται την πρόνοιά του και δεν θα φοβούνται τίποτα. «Ψήσιμο» κάνει ο Θεός στους δικούς του, τους ωριμάζει, οιστρηλατεί τον χαρακτήρα τους, ενεργοποιεί την...

        Μαθαίνουμε από τον Συναξαριστή του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλήτου, ότι υπήρχε κάποιος ονόματι Ονησιφόρος, στον τάφο του Αγίου, ο οποίος είχε την διακονία να ανάβει και να σβήνει τις λαμπάδες και τα κεριά που έφερναν οι Χριστιανοί μπροστά στην εικόνα του Αγίου, όταν πήγαιναν να προσκυνήσουν.  Εκείνος λοιπόν, βιαζόταν και τα έσβηνε πριν αυτά καούν επαρκώς. Μια νύκτα, φάνηκε σε αυτόν στον ύπνο του ο Άγιος και του είπε: «Γνώριζε Ονησιφόρε, ότι αυτό που κάνεις δεν μου αρέσει.  Γνώριζε επίσης ότι με αυτόν τον τρόπο και τον εαυτόν σου βλάπτεις, αλλά και εκείνους που φέρνουν τα κεριά και τις λαμπάδες. Γιατί, όσο περισσότερο καίγονται οι λαμπάδες μπροστά από τις Εικόνες, τόσο περισσότερο καίγονται οι αμαρτίες εκείνου που με πίστη τις φέρνει. Όταν όμως τις αφαιρούν, και εκείνος ο οποίος τις φέρνει, χάνει τον μισθό του, και εκείνος που τις αφαιρεί θα ...