Η Ζωή του Χριστιανού

"Η τόλμη, είναι ένα χάρισμα, είναι μία αρετή. Εκείνο που την ατσαλώνει είναι η πίστις. Αλλά και η αγάπη στέκεται κίνητρο της τόλμης. Γενικότερα, θα λέγαμε, για να φέρεις το όνομα χριστιανός, με συνέπεια, χρειάζεται τόλμη! Ο Ιωσήφ ο ευσχήμων, ο Νικόδημος, και οι Μυροφόρες γυναίκες, είναι τα σύμβολα της αγίας αυτής τόλμης!" π. Αθανάσιος Μυτιληναίος+

Η Οσία Ελισάβετ καταγόταν από την Ηράκλεια της Θράκης και έζησε τον 5ο αιώνα μ.Χ. Οι γονείς της, Ευνομιανός και Ευφημία, ήταν ξακουστοί και ονομαστοί, φημισμένοι για τα πλούτη τους και περίφημοι για την αρετή τους. Κατοικούσαν κοντά στην Ηράκλεια, στον τόπο που από παλιά ονομαζόταν Θρακοκρήνη και αργότερα Αβυδηνοί. Ζούσαν με ευσέβεια έχοντας ως πρότυπο τον Ιώβ. Ποθώντας δε με πάθος να μιμηθούν την φιλοξενία του Αβραάμ, απλόχερα βοηθούσαν όλους, όσοι είχαν ανάγκες υλικές. Όμως είχαν περάσει δεκαέξι χρόνια από τότε που νυμφεύθηκαν και ήταν ακόμη άτεκνοι. Γι' αυτό παρακαλούσαν αδιάκοπα τον Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί, διάδοχο του γένους τους και κληρονόμο του πλούτου τους. Ο Κύριος, που ικανοποιεί τα αιτήματα των πιστών Του, άκουσε με ευμένεια τη δέησή τους και δεν παρέβλεψε την προσευχή τους. Υπήρχε στον τόπο εκείνο ένα παλαιό έθιμο να συγκεντρώνονται οι Χριστιανοί στην μνήμη της Αγίας Μάρτυρος Γλυκερίας (τιμάται 13 Μαΐου) και να εορτάζουν μια ολόκληρη εβδομάδα. Τότε λο

Ο Απόστολος και Ευαγγελιστης Μάρκος ήταν ανεψιός του Αποστόλου Βαρνάβα και η μητέρα του ονομαζόταν Μαρία. Η καταγωγή του ήταν μάλλον από την Κύπρο, αργότερα όμως εγκαταστάθηκε στα Ιεροσόλυμα. Το ιουδαϊκό όνομα του ευαγγελιστού ήταν Ιωάννης. Μάρκος ήταν το Ρωμαϊκό του επώνυμο, που πήρε κατά τη συνήθεια που υπήρχε τότε. Και μ' αυτό έμεινε γνωστός στον χριστιανικό κόσμο. Ο Μάρκος από πολύ νωρίς μπήκε στην υπηρεσία της Εκκλησίας, συνοδεύοντας το θείο του Βαρνάβα και τον Απ. Παύλο στις διάφορες περιοδείες τους. Επίσης, εργάσθηκε για πολύ καιρό κοντά στον Απ. Πέτρο. Κατά την παράδοση, ο Μάρκος κήρυξε το Ευαγγέλιο στην Αίγυπτο, τη Λιβύη, τη Βαρβαρία, και είχε χρηματίσει πρώτος επίσκοπος Αλεξανδρείας. Ο ευαγγελιστής Μάρκος πιστεύεται ακόμη ότι είναι εκείνος ο νεανίσκος, που, όπως αναφέρει ο ίδιος στο Ευαγγέλιο του (Μαρ. ιδ', 51-52), ακολούθησε τον Ιησού μετά τον Μυστικό Δείπνο στον κήπο της Γεθσημανής τυλιγμένος σ' ένα σινδόνι, Μετά τη σύλληψη του θείου Διδασκάλου οι υπ

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Συμεών αναδείχθηκε διάδοχος του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου († 62 μ.Χ.), μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους, το έτος 70 μ.Χ. Κατά τον Ηγήσιππο ήταν υιός του Κλωπά, αδελφού του Ιωσήφ, και αδελφός του Ιούδα· κατ άλλη δε εκδοχή ήταν υιός του Ιωσήφ του Μνήστορος και αδελφός του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου (βλέπε 23 Οκτωβρίου). Ενώ επισκόπευε στην Ιερουσαλήμ, επί αυτοκράτορος Τραϊανού (98 - 117 μ.Χ.), διαβλήθηκε από τους αιρετικούς στον ύπατο Αττικό για τον αποστολικό του ζήλο. Ο Συμεών κατηγορήθηκε όχι από Χριστιανούς αιρετικούς, αλλά από Ιουδαίους. Η κατηγορία περιελάμβανε δύο σκέλη· τό ένα ήταν ότι καταγόταν από το γένος Δαβίδ και το άλλο ότι ήταν Χριστιανός. Αφού συνελήφθη, βασανίσθηκε σκληρά και στη συνέχεια οδηγήθηκε σε σταυρικό θάνατο, το έτος 107 μ.Χ., σε ηλικία εκατόν είκοσι ετών.

Οι Άγιοι εννέα μάρτυρες της Κυζίκου δηλ. ο Θεόγνις, ο Ρούφος, ο Αντίπατρος, ο Θεόστιχος, ο Αρτεμάς, ο Μάγνος, ο Θεόδουλος, ο Θαυμάσιος και ο Φιλήμονας καταγόταν από διάφορους τόπους. Συνελήφθησαν όμως όλοι μαζί στη Κύζικο την περίοδο των διωγμών.  Όταν οδηγήθηκαν μπροστά στον τοπικό άρχοντα επέδειξαν θαυμαστή γενναιότητα και υπερασπίσθηκαν με παρρησία και θάρρος την πίστη τους. για το λόγο αυτό και για να καμφθεί το σθένος τους ρίχθηκαν στη φυλακή. Εκεί χωρίς νερό και ψωμί προσευχόταν και δοξολογούσαν τον Κύριό τους ο οποίος τούς αξίωσε να υποφέρουν για Εκείνον και ο ένας έδινε θάρρος στον άλλον. Όταν ο άρχοντας από τη φυλακή τους ρώτησε για τελευταία φορά αν επιμένουν να πιστεύουν στο Χριστό όλοι «εν ενί στόματι και μία καρδία» του απάντησαν ότι προτιμούν το μαρτύριο από το να αρνηθούν τον Πλάστη και Δημιουργό και Σωτήρα του κόσμου.  Έξαλλος από οργή ο άρχοντας διέταξε αμέσως τον αποκεφαλισμό τους χαρίζοντάς τους την ουράνια δόξα.

 ♦️Τα πάντα μπορούν να σας τα πάρουν.  🌿Τα πάντα μπορεί να σας τα ζητήσουν και να τα πάρουν.  🩸Δώστε τα, μην φοβάστε. 🌿Μόνο Χριστὸς και ψυχὴ, σας χρειάζονται.  🩸Αυτά μην τα δώσετε.  🌿Ακόμη και όλος ο κόσμος να πέσει επάνω σας για να σας τα πάρει, μην τα δώσετε, γιατί μόνο με την θέλησή σας μπορούν να σας τα πάρουν». «Aγ. Κοσμάς ο Αιτωλός»

 "Διερχόμεθα ημέρες πονηρές και καιρούς χαλεπούς. Η παρούσα γενεά εις την οποία και εμείς ανήκουμε, είναι γενεά διεστραμμένη. Χρεία μεγάλης προσοχής, αδιαλείπτου προσευχής, μεγάλης πίστεως και τελείας αγάπης, για να σωθούμε από της γενεάς αυτής της πονηράς. Η μετάνοια όχι μόνον παρέχει άφεσι εις τον αμαρτωλό, αλλά τον καθιστά από αμαρτωλό, εις μία στιγμή, δίκαιο, από εχθρό, φίλο και οικείο του Θεού. Αληθινή μετάνοια πρέπει να έχωμε όσες φορές αμαρτάνομε. Σε χάος μεγάλο βρίσκεται ολόκληρη η ανθρωπότητα. Βαδίζει κατά κρημνών και βαράθρων. Βαδίζει στο σκοτάδι και χωρίς πυξίδα. Που άραγε θα καταντήση; Εκεί που κατάντησαν όλοι οι αμαρτωλοί και παραβάτες των εντολών του Θεού… Η τωρινή γενεά είναι πονηρή και προς τους πονηρούς ο Κύριος στέλνει ανάλογες τιμωρίες για να μετανοήσουν…."                                                                                             Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου († 1980)

  🍂Ένας μοναχός…κατέβηκε στην πόλη και πηγαίνοντας στην αγορά, κοίταζε τα καταστήματα με τα διάφορα εμπορεύματα.  🌿Στο τέλος της ημέρας, έτοιμος να επιστρέψει, στάθηκε, τα κοίταξε και αναστενάζοντας από τα βάθη της ψυχής του, είπε με ικανοποίηση και χαρά: 🍂- Δόξα να έχει ο Θεός!  🌿Κοίταξε εδώ, ένα σωρό πράγματα που δεν τα έχω ανάγκη!

  🔸Μία μέρα ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές καθισμένος στο κατώφλι ενός τυχαίου σπιτιού. 🍂Δεν υπήρχε σε όλη την Ελλάδα πιο φθηνό φαγητό από μία σούπα με φακές.  🔸Μ’ άλλα λόγια, αν έτρωγες φακές σήμαινε ότι βρισκόσουν σε κατάσταση απόλυτης ανέχειας. 🍂Πέρασε ένα απεσταλμένος του άρχοντα και του είπε:-  🔸 «Α! Διογένη, Αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος κι αν κολάκευες λιγάκι τον άρχοντα, δε θα ήσουν αναγκασμένος να τρως συνέχεια φακές.» 🍂Ο Διογένης σταμάτησε να τρώει, σήκωσε το βλέμμα και κοιτάζοντας στα μάτια τον πλούσιο συνομιλητή του αποκρίθηκε:-  🔸 «Α, φουκαρά αδελφέ μου!  🍂Αν μάθαινες να τρως λίγες φακές, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις συνεχώς τον άρχοντα.»! 

Σήμερα γιορτάζει ο Άγιος Γεώργιος, που απεικονίζεται να λογχίζει ένα δράκο – τέρας. Πίσω από την παράσταση αυτή κρύβονται θρησκευτικοί συμβολισμοί και θρύλοι του παρελθόντος. Ένας τέτοιος θρύλος είναι και αυτός, που άκουσα, όταν υπηρετούσα στην περιοχή και είναι ευρέως γνωστός. Ανάμεσα στις πόλεις των Ιωαννίνων και της Άρτας, και παράλληλα με την παλαιά Εθνική οδό, βρίσκεται η περίφημη «Τρύπα του Αη Γιώργη». Πρόκειται για μια τεράστια τρύπα, που βρίσκεται στο βουνό, στα δεξιά καθώς πηγαίνουμε από την Άρτα στα Ιωάννινα και είναι ορατή από παντού. Λέγεται ότι δημιουργήθηκε από την οπλή του αλόγου του Αγίου Γεωργίου, όταν ο Άγιος κυνηγώντας έναν δράκο την άνοιξε και πέρασε μέσα από αυτή με το φτερωτό του άλογο. Στο χώρο, που βρίσκεται η τρύπα, υπάρχει το χωριό Άγιος Γεώργιος, που διαρρέεται από τον ποταμό Λούρο. Στις όχθες του ποταμού φυτρώνουν πολλά πλατάνια που καθιστούν το τοπίο ειδυλλιακό. Ο παχύς ίσκιος τους και τα τρεχούμενα νερά, σου προκαλούν τη διάθεση να μείνεις εκεί και να τα α

  Εάν φοβάσαι, δεν είσαι Χριστιανός.   Χριστιανός και φόβος δεν συμβιβάζονται.   Τι φοβάσαι;   Τους ανθρώπους,  τον κόσμο,  τον διάβολο,  τον θάνατο;   Ο Χριστιανός δεν φοβάται τίποτε,  μόνο το Θεό φοβάται,  και είναι σύντροφος των γενναίων μαχητών.  Εάν είστε δειλοί,  να το θυμάστε και γράψατε το...  θα επικρατήσουν οι άθεοι.   Εάν εμείς οι Χριστιανοί δεν ξυπνήσουμε  και δεν γίνουμε ήρωες,  θα χάσουμε και την πατρίδα  και τα σπίτια  και τα πάντα.   Ανδρείοι να είστε και να κοιτάτε ψηλά,  προς τον ουρανό.   Μόνο έτσι θα κατορθώσουμε  να κρατήσουμε τον τόπο,  να καθαρίσουμε την εκκλησία  από τα ανάξια στελέχη της,  και να βαδίσουμε ψηλά,  προς ένα μεγάλο προορισμό  που έχει η Εκκλησία και η φυλή μας...»   † Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης

Όποιος αγαπάει, πληροφορείται για την αγάπη του άλλου, αλλά και πληροφορεί τον άλλον, για την αγάπη του.  Καταλαβαίνει ο άλλος αν υποκρίνεσαι ή αν τον αγαπάς πραγματικά, γιατί πάει σαν τηλεγράφημα η αγάπη.  Αν κάνουμε λ.χ. μια επίσκεψη σ’ ένα ορφανοτροφείο, τα παιδιά αμέσως θα καταλάβουν με τι διάθεση πήγαμε. Είχαν έρθει μια φορά στο Καλύβι να ζητήσουν τη γνώμη μου κάποιοι, που ήθελαν να κάνουν ένα ίδρυμα για εγκαταλελειμμένα παιδιά. – Το κυριότερο από όλα, τους είπα, είναι να πονέσετε τα παιδιά αυτά σαν παιδιά σας και ακόμη περισσότερο.  Αυτό είναι που θα πληροφορήσει τα παιδιά για την αγάπη σας.  Αν δεν τα πονάτε, μην ξεκινάτε να κάνετε τίποτε. Τότε ένας γιατρός, πολύ ευλαβής, είπε: – Έχεις δίκαιο, Πάτερ. Κάποτε μια συντροφιά είχαμε επισκεφτεί για πρώτη φορά ένα ορφανοτροφείο και τα παιδιά κατάλαβαν την διάθεση του καθενός.  ”Ο κύριος τάδε, είπαν, είναι περαστικός ο κύριος τάδε ήρθε να περάσει την ώρα του μαζί μας ο κύριος τάδε μας αγαπάει πραγματικά”. Βλέπετε πώς πληροφο

Ο διάβολος μισεί την υπόθεση της Αναστάσεως του Χριστού και φροντίζει να μην γίνεται λόγος περί Αναστάσεως και να αντικαθίσταται το «Χριστός Ανέστη» με το «χρόνια πολλά!» Αν πεις σε έναν αιρετικό: «Χριστός Ανέστη» το μόνο που δε θα σου πει είναι Αληθώς Ανέστη θα πει χρόνια πολλά ! Εμείς ντρεπόμαστε να πούμε «Χριστός Ανέστη» και λέμε «χρόνια πολλά» χωρίς να γνωρίζουμε οι δυστυχείς ότι χωρίς τον Χριστό «Χρόνια πολλά» δεν υπάρχουνε!  Δημήτριος Παναγόπουλος

Ο Κατηχητικός λόγος του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, γνωστός και ως Ιερατικόν, Κατηχητικός εις το άγιον Πάσχα, και σε άλλες γλώσσες ως «Πασχάλιος λόγος» (Paschal Homily), διαβάζεται μεγαλοφώνως από τον προεξάρχοντα ιερέα στους ναούς της Ορθόδοξης Εκκλησίας κατά την Ακολουθία της Αναστάσεως. Πιο συγκεκριμένα, στη Ρωσική Ορθόδοξη και άλλες σλαβικές Εκκλησίες διαβάζεται στο τέλος του όρθρου, ενώ στην Ελληνορθόδοξη στο τέλος της Θείας Λειτουργίας. Συγγραφέας του, σε συμφωνία και με τον τίτλο του, είναι ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ενώ η σύνταξή του έγινε πιθανότατα περί το 400 μ.Χ.. Το αρχικό κείμενο του λόγου σώζεται στον τόμο 59 (σελίδες 721-724) της Ελληνικής Πατρολογίας του Migne ως Sermo catecheticus in pascha και έχει ως εξής:  Eἴ τις εὐσεβής καί φιλόθεος, ἀπολαυέτω τῆς καλῆς ταύτης καί λαμπρᾶς πανηγύρεως. Εἴ τις εὐγνώμων, εἰσελθέτω χαίρων εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου αὐτοῦ. Εἴ τις ἔκαμε νηστεύων, ἀπολαυέτω νῦν τό δηνάριον. Εἴ τις ἀπό τῆς πρώτης ὥρας εἰργάσατο, δεχέσθω σήμερον

🩸Οι γυναίκες οι οποίες παραβρέθηκαν το απόγευμα της Παρασκευής, στον ενταφιασμό του Κυρίου, δηλαδή η Μαρία η Μαγδαληνή και οι υπόλοιπες, όταν επέστρεψαν από το Γολγοθά στην πόλη, ετοίμασαν αρώματα και μύρα για να αλείψουν το σώμα του Ιησού· και την επομένη μέρα απείχαν από κάθε δραστηριότητα λόγω της αργίας του Σαββάτου.  🌼Κατά το βαθύ όρθρο, όμως, της Κυριακής, η οποία ονομάζεται από τους Ευαγγελιστές «πρώτη Σαββάτου» και «μια Σαββάτων», δηλαδή πρώτη μέρα της εβδομάδος, μετά από τριάντα έξι σχεδόν ώρες από τη νέκρωση του ζωοδότη Λυτρωτή, έρχονται με νεκρώσιμα αρώματα στον τάφο.  🩸Και ενώ σκέπτονταν τη δυσκολία της αποκυλίσεως του λίθου από την είσοδο του τάφου γίνεται σεισμός φοβερός· και Άγγελος με αστραπηφόρα όψη και χιονόφωτη στολή, αφού αποκύλισε το λίθο και κάθισε πάνω σ’ αυτόν, έκανε τους φύλακες να τρομάξουν και τους έτρεψε σε φυγή.  🌼Οι γυναίκες, στο μεταξύ, αφού μπήκαν στον τάφο και δε βρήκαν το σώμα του Ιησού, βλέπουν δυο Αγγέλους λευκοφορεμένους, με αντρική

🔸Το Μεγαλοβδόμαδο πέρασε.  Στις καρδιές όσων το έζησαν μένει άλλοτε το έθιμο, άλλοτε η επιστροφή στην παιδικότητα, άλλοτε ένα βαθύ βίωμα πίστης σε έναν Θεό Αγάπης και Ανάστασης.  🌺Και όλη η πασχάλια περίοδος, αυτή που το «Χριστός Ανέστη» συνοδεύει τις συναντήσεις των χριστιανών και τις κυριακάτικες λειτουργίες, αποτυπώνει τη χαρά και την ελπίδα. 🔸Χρειάζεται όμως και μια άλλη κατανόηση του προσώπου του Χριστού και της σημασίας που έχει για τη ζωή μας.  🌺Για το κοσμικό πνεύμα, ο Χριστός του Πάσχα είναι ένας Χριστός ακίνδυνος.  🔸Γλυκερός, συναισθηματικός, ξανθογάλανος, ένας Χριστός βγαλμένος από τις χολιγουντιανές υπερπαραγωγές του «Ιησού από τη Ναζαρέτ», του «Χιτώνα», του «Μπεν Χουρ», των «Παθών», του «Βασιλιά», του «Βαραββά», ένα είδος παραμυθιού.  🌺Ένας ακίνδυνος Χριστός της βιομηχανίας των λαμπάδων, των δώρων, των αβγών, ένας Χριστός άνθρωπος, που ήρθε και πέρασε.  🔸Η Εκκλησία ζει και προβάλλει έναν Χριστό επικίνδυνο για το βόλεμά μας, για τη νοοτροπία και τον πολιτ

🔹Aδελφοί μου! 🔸Όπως στο Mπαλουκλί εορτάζουν την ημέρα της Zωοδόχου Πηγής και ο ναός εκείνος της Θεοτόκου είναι πηγή θείων δωρεών, έτσι να πιστεύουμε, ότι και κάθε εκκλησία που έχει ορθόδοξο παπά και λειτουργεί και τελούνται τα άγια μυστήρια, είναι μία ζωοδόχος πηγή. 🔹Στην Eκκλησία τρέχει το νερό το αθάνατο της διδασκαλίας του Kυρίου ημών Iησού Xριστού.  🔸Tο νερό αυτό ξεδιψά.  🔹Σβήνει τη μεταφυσική δίψα του ανθρώπου. 🔸Στην Eκκλησία επίσης τρέχει το νερό το αθάνατο της θείας χάριτος, που πηγάζει από την υπερτάτη θυσία του Kυρίου ημών Iησού Xριστού.  🔹Tο νερό αυτό θεραπεύει.  🔸Δίνει την υγεία στις ανάπηρες και τραυματισμένες ψυχές, διά πρεσβειών της Παναγίας. Aμήν.” † επίσκοπος Aυγουστίνος

🌼Ρώτησε ένας άνθρωπος με το "πνεύμα του κόσμου" ένα νεαρό παλικάρι: 🌺- Καλά, βρε παιδί μου!  🌼Συ το πιστεύεις, ότι με τη θεία Κοινωνία έρχεται μέσα σου ο Χριστός;  🌺Σε πόσους πια...Αφού είναι ένας! 🌼Ο νεαρός έμεινε για λίγο συλλογισμένος.  🌺Και μετά τον ρώτησε: - Εδώ μένεις; - Ναι! - Πόσα παράθυρα έχει η πόλη μας; - Δεν τα μέτρησα.  Αλλά πολλά.  Εκατοντάδες χιλιάδες.  Εκατομμύρια! 🌼- Από τα παράθυρα αυτά, δεν μπαίνει στα σπίτια μας ο ήλιος; - Ναι, βέβαια!  - Μα πόσους ήλιους έχουμε; - Ένα. Μόνον ένα!... 🌺Τον ρώτησε το έξυπνο παλικάρι: 🌼- Και πώς γίνεται και ο ένας ήλιος μπαίνει σε τόσες χιλιάδες σπίτια, από τόσα παράθυρα;  🌺Κάτι πήγε να ψελλίσει.  🌼Αλλά ο νεαρός πρόσθεσε: - Κοίταξε.  Το λάθος είναι δικό σου.  🌺Ο Θεός είναι πολύ πιο μεγάλος από τον ήλιο.  Και πιο σοφός.  Και πιο δυνατός.  Μπορεί να κάνει ό,τι θέλει.  🌼Και δεν είναι καθόλου λογικό και σωστό κάτι που το θεωρείς τόσο φυσικό για τον ήλιο, να το βρίσκεις αδύνατο και απαράδεκτο για το Θεό. 

Ο Απόστολος Θωμάς δεν ήταν άπιστος, όπως πολλοί τον κατηγορούν, αλλά είχε ''καλή'' απιστία. Ήταν πιστότατος, απλά για ολίγον φάνηκε ολιγόπιστος.  Πολύ τον αγαπούσε η Παναγία μας! Φανταστείτε ότι όταν η Παναγία το 44μ.Χ. αναλήφθηκε στους Ουρανούς, η ίδια παραδίδει την Αγία Ζώνη της στον Απόστολο Θωμά. Από εκεί έχουμε τα πειστήρια, της εκ νεκρών αναστάσεως του σώματος της Θεοτόκου.  Ο Απόστολος Θωμάς δηλ. χρησιμοποιείται σαν όργανο της Θείας Χάριτος, για να κηρύξει τον Αναστάντα Χριστό (Τον ψηλάφησε με τα χέρια του) και της Αναστάσεως της Θεοτόκου...! Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

Συστατικά 350 ml νερό 300 ml χυμό πορτοκάλι 200 ml σπορέλαιο 440 γρ. ζάχαρη 500 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις 1/2 κ.γ. σόδα 1/2 κ.γ. αλάτι 1 κ.γ. μπέικιν πάουντερ Ξύσμα από ένα πορτοκάλι 50 γρ. κακάο ΙΟΝ Μέθοδος Σε ένα μπολ, βάζουμε όλα τα υγρά υλικά της συνταγής μας μαζί με την ζάχαρη και ανακατεύουμε καλά με ένα σύρμα, μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη. Έπειτα, σε ένα άλλο μπολ, ρίχνουμε τα υπόλοιπα υλικά μας και τα ανακατεύουμε καλά με ένα σύρμα ώστε να πάρουν ένα ομοιόμορφο καφέ χρώμα. Συνεχίζουμε αδειάζοντας το μείγμα από το ένα μπολ στο άλλο και ανακατεύουμε ελαφρώς με το σύρμα μέχρι να γίνει ένας ομοιογενής ημίρευστος χυλός. Τέλος, αδειάζουμε σε ένα ταψί 25 επί 35 εκατοστών, που πριν έχουμε στρώσει αντικολλητικό χαρτί και ψήνουμε στους 160-170 βαθμούς στον αέρα στην μεσαία σχάρα για περίπου 30 λεπτά.