Η Ζωή του Χριστιανού

Κάποιος ερημίτης καθότανε έξω από το κελί του, που βρισκότανε ψηλά σε ένα βράχο και έβλεπε απέναντι στον κάμπο, το ποτάμι να έχει φουσκώσει.    Εκείνη την ημέρα έβρεχε καταρρακτωδώς, είχε κατεβάσει πολύ νερό, με αποτέλεσμα να διακοπεί το πέρασμα από μία γέφυρα που υπήρχε εκεί. Σε μια στιγμή βλέπει κάποιον, που είχε την ανάγκη να περάσει απέναντι.    Τον βλέπει να γονατίζει και να προσεύχεται στο Θεό, για να τον βοηθήσει να περάσει απέναντι. Μπροστά σε αυτό το θέαμα, ο ερημίτης σήκωσε και αυτός τα χέρια του στον ουρανό και προσευχήθηκε γι' αυτόν. Μετά από πολλή ώρα σηκώνεται ο άνθρωπος, κάνει το σταυρό του και μπαίνει μέσα στο ποτάμι, αλλά το ποτάμι τον παρέσυρε και τελικά πνίγηκε! Ο ερημίτης σοκαρίστηκε! Για πολλή ώρα δεν μπορούσε να συνέλθει... «Γιατί δεν εισακούστηκαν οι προσευχές μας;», αναρωτήθηκε. Μετά από λίγο έρχεται κάποιος άλλος άνθρωπος στο ποτάμι, κάνει τον σταυρό του, μπαίνει στο ποτάμι και περνάει απέναντι! Κόκκαλο ο ερημίτης! «Πού είναι η δικαιοσύνη του Θεού;»

        Ζούσε κάποτε ένα γεροντάκι, που ήταν εκ γενετής τυφλός. Κάθε μέρα δόξαζε τον Θεό για τα καλά και τα άσχημα της καθημερινότητάς του. Προσευχόταν, έκανε μετάνοιες, κομποσχοίνι και εξομολογούταν συχνά. Ποτέ δεν παραπονέθηκε για το ΄΄πρόβλημά΄΄ του…. Κάποτε τον έπιασε μια βαριά και τρομερή αρρώστια, σφάδαζε από τους πόνους, αλλά και πάλι δόξαζε τον Θεό. Κάθε μέρα που περνούσε ο πόνος μεγάλωνε, αλλά εκείνος δόξαζε τον Θεό.  Κάποια στιγμή τον συνάντησαν δυό καλογέρια που τον άκουγαν από μακρυά να επικαλείται την Μεγαλόχαρη. -Έλα γέροντα, κάνε υπομονή, πες Δόξα Σοι Ο Θεός… Αυτός ξέρει για ποιο λόγο τα επιτρέπει όλα… του είπαν.Ο γέροντας συνοφρυωμένος και με έντονη φωνή τους απήντησε: -Μόνο μια φορά Δόξα Σοι Ο Θεός; Χίλιες φορές Δόξα Σοι Ο Θεός… τι νομίζετε δηλαδή;;    Για φαντάσου όμως να γίνω καλά, να μου δώσει ο Θεός μάτια και να βλέπω και να μου επιτρέψει σαρκικό πόλεμο,  που έχει πετάξει τόσους από τα μοναστήρια.    Θα το άντεχα αυτό τότε;;;;    Ξέρει ο Θεός τι μου στέλνει. Βεβα

          Όταν περνάς μια μεγάλη δυσκολία και αναρωτιέσαι που είναι ο Θεός; Θυμήσου:   Ο Δάσκαλος είναι πάντα σιωπηλός στην διάρκεια του Τέστ !

Ο αείμνηστος πατήρ Φιλόθεος Ζερβάκος, Ηγούμενος τότε, για 50 περίπου χρόνια στο ιστορικό Μοναστήρι της Λογγοβάρδας   στην Πάρο,   στο βιβλίο του "Πόλεμος κατά τής βλασφημίας",   σημειώνει κάποια συνταρακτικά περιστατικά τα οποία νομίζουμε ότι αξίζουν για μία ευρύτερη δημοσιότητα.   Γράφει σχετικά: Κατά το έτος 1924, εις την αρχή τής Μεγάλης Τεσσαρακοστής, καθήμενος εις το κελί μου και μελετών, άκουσα γοερές κραυγές.  Σκύβοντας από το παράθυρό μου, είδα στο προαύλιο τής Μονής ένα νέο φορτωμένο επάνω σ’ ένα γαϊδουράκι.    Τον βάσταζαν δύο άνθρωποι, οι οποίοι αφού τον κατέβασαν από το υποζύγιο, κρατώντας τον από τα χέρια τον οδήγησαν προς τον Ιερόν Ναόν τής Μονής.   Κατέβηκα κι εγώ στην Εκκλησία, για να πληροφορηθώ τι συμβαίνει. Είδα το παιδί αυτό, πεσμένο στην πόρτα τού Ναού, εντελώς παραμορφωμένο στο πρόσωπο.   Όλο του το σώμα, χέρια πόδια, στόμα, μύτη, είχαν στρεβλωθεί, σε μία αλλόκοτη, τερατώδη, και δαιμονική έκφραση.   Είδα ότι ήταν και τυφλός... Αυτοί που τον συνόδε

        Μιά οικογένεια στην Αθήνα δέχτηκε ένα μεγάλο πλήγμα, το παιδί τους ο Βασιλάκης, Ε’ Δημοτικού, ξαφνικά έχασε το κέφι του, κλείστηκε στο σπίτι, άρχισαν εξετάσεις και διαπιστώθηκε «μυελογενής λευχαιμία», μετά από παρακέντηση που έγινε στην σπονδυλική στήλη.  Αρχισαν οι χημειοθεραπείες, πέφτουν τα μαλλιά του παιδιού και πρέπει να έχη μεγάλη αντοχή κανείς. Έχανε το παιδί τίς δυνάμεις του. Μιά βραδιά, μεσάνυχτα, φωνάζει την μητέρα του. Μανούλα θέλω μιά χάρη. Να με πάτε στον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο. Πως, παιδί μου, σκέφθηκες τον Άγιον αυτόν ανάμεσα σε τόσους Αγίους; θυμάσαι που πήγαμε εκδρομή πέρσι; Είχαμε πάρει και το βιβλίο με την Ιστορία και τα θαύματά τον. Απόψε, μόλις τελείωσα να το διαβάζω, άκουσα μέσα μου μιά φωνή, σα να μου είπε’ έλα Βασιλάκη στην εκκλησία μου και θα σε κάνω καλά και σένα. Ήρθανε. Το παιδί να βλέπατε πως προσπαθούσε να πιαστή από τη ζωή.  Πήγε κοντά, προσκύνησε. Άνοιξε τα χεράκια του, προσευχόταν, κατόπιν βάζει το σκουφάκι και τη ζώνη του Αγίου. Και το π

      Ένα ανδρόγυνο λοιπόν έτρεφε μεγάλη ευλάβεια στην Παναγία μας.  Αποτέλεσμα αυτής της αγάπης και των δύο, του άνδρα και της γυναίκας ήταν να αγιογραφήσουν σ΄ έναν από τους τοίχους του σπιτιού τους μία μεγαλόπρεπη και επιβλητική εικόνα της Κυρίας Θεοτόκου, ξοδεύοντας μάλιστα πολλά χρήματα.  Κάθε φορά που περνούσαν μπροστά από αυτή την εικόνα την προσκυνούσαν και της έλεγαν τον αγγελικό ύμνο  «Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία». Μ’ αυτό τον τρόπο ζούσαν ήρεμα και ειρηνικά και χαίρονταν γιατί είχαν καθημερινά την προστασία και την μεσιτεία της.  Το τρίχρονο παιδί βλέποντας αυτή την καθημερινή ευλάβεια των γονιών του απέκτησε και αυτό την ίδια συνήθεια. Όταν μεγάλωσε ακόμη περισσότερο, έλεγε και αυτό με χαρά τον αγγελικό ύμνο:  «Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία» ενώ κάθε φορά που περνούσε από την εικόνα, την ασπαζόταν με ιδιαίτερη ευλ άβεια, πιστεύοντας ότι είναι η Κυρία του σπιτιού τους και τους φυλάει όλους. Μία μέρα όμως καθώς έπαιζε με τα άλλα παιδιά στην άκρη

      Κατά το φετινό δηλαδή Πάσχα στο Άγιον Όρος συνομιλούσαμε με γείτονα ευλαβή Γέροντα, ονόματι Μαρτινιανό (Καλύβη «Άγιοι Πάντες», στην Καψάλα, της Ι. Μονής Παντοκράτορος) και ο λόγος κατέληξε περί συγχρόνων θαυμάτων. Γιατί η αφορμή ήταν το διαρκές θαύμα της Ορθόδοξης Πίστεώς μας του Αγίου Φωτός του Παναγίου και Ζωοδόχ ου Τάφου. ου Τάφου.  Τότε ο Γέροντας Μαρτινιανός μας ανέφερε και το επόμενο πρόσφατο θαύμα του Οσίου Παταπίου, το οποίο παραθέτουμε κατά τη διήγησή του. Ο Γέροντας είχε συγγενή μετανάστη στη Δ. Γερμανία, από την οποία πριν λίγα χρόνια επέστρεψε ως συνταξιούχος . Ο συγγενής του ονομάζεται Γεώργιος Ζ……και στη Γερμανία ενυμφεύτηκε Γερμανίδα σύζυγο «καθολική», χωρίς εκείνη να βαπτισθεί πριν με το Ορθόδοξο Βάπτισμα.  Ετέλεσαν, βέβαια, γάμο σε Ορθόδοξο Ι. Ναό και τα δύο παιδιά τους τα εβάπτισαν με το Ορθόδοξο Βάπτισμα, αλλά η σύζυγος παρέμεινε καθολική, αν και εκκλησιαζόταν και σε Ορθόδοξους Ναούς. Αφού επέστρεψαν στην Ελλάδα, το καλοκαίρι του 1985 πήγαν για παραθερισμό

  Ένας μοναχός έχασε τον δρόμο του καθώς περπατούσε στην έρημο και για πολλές ώρες περιπλανιόταν άσκοπα.    Επιτέλους, συναντήθηκε με κάποιους ανθρώπους και τους παρακάλεσε να του δείξουν τον τόπο που ήθελε να πάει.    Εκείνοι όμως ήταν κακοποιοί και βλέποντάς τον μόνο και ξένο τον παρέσυραν πολύ μακριά με σκοπό να τον ληστέψουν.    Ένας μάλιστα απ’ αυτούς τον πήρε από πίσω. Ο μοναχός κατάλαβε τις κακές προθέσεις τους, αλλά δεν είπε τίποτε. Όταν έφτασαν κοντά στον ποταμό και επιχείρησαν να τον περάσουν,  βγήκε ξαφνικά από τα νερά ένας μεγάλος κροκόδειλος και όρμησε εναντίον του ληστή.    Τόσο αιφνίδια ήταν η επίθεση, που εκείνος τα έχασε και χωρίς άλλο θα κατασπαρασσόταν από τα δόντια του θηρίου, αν δεν προλάβαινε ο μοναχός να τον γλυτώσει,   βάζοντας σε κίνδυνο την ίδια του την ζωή. Συγκινημένος ο ληστής από το φέρσιμο του μοναχού, έπεσε στα πόδια του και του ζητούσε συγγνώμη για το κακό που θα του έκανε. - Μόλις θα περνούσαμε το ποτάμι, του ομολόγησε, είχα σκοπό να σε σκοτώσω, αλ

        Κάποτε, κάποιος αδελφός μας, εξέφρασε μια ανησυχία του, στον Άγιο Πορφύριο: "Παππούλη, φοβάμαι για αυτά που έρχονται, τα άσχημα" Αυτός γυρίζει παραξενεμένος και του δίνει ένα γερό χτύπημα στο χέρι και του λέει: "Ποιος, μωρέ, μπορεί να σου κάνει κακό, αν έχεις τον Χριστό μέσα στην καρδιά σου;"

«Όταν κατάλαβε ότι θα έφευγε -οι άγιοι προαισθάνονται τον θάνατο τους- τι κάνει; Την κοπανάει και πάει στο Άγιον Όρος. Έλεγε: «Σκέψου να φύγω αύριο και αφού έχω πεθάνει στο μοναστήρι μου εδώ, να μαζευτούν όλοι αυτοί, από διάφορα μέρη και να λένε «Άγιος» και να φωνάζουν. Και να πάω εγώ πάνω και να μου πει ο Θεός, «Έλα εδώ ρε Πορφύριε, τι λένε αυτοί εκεί κάτω; Ότι είσαι άγιος; Εσύ φταις. Δεν τους έπεισες ότι είσαι αμαρτωλός αλλά ότι είσαι άγιος». Γι’ αυτό κι εγώ, έλεγε ο όσιος, «θα πάω εκεί..», στο Άγιον Όρος δηλαδή, «να πεθάνω».. Κάποτε ο γέροντας Ανανίας Κουστένης είπε στον Γέροντα (Άγιο) Πορφύριο: «Όταν πας επάνω Γέροντα μην μας ξεχάσεις, μην προσηλωθείς στην δόξα και την αγάπη του Χριστού και εμείς εδώ κάτω ψοφάμε και πεθαίνουμε». «Τι λες βρε» του απάντησε ο Άγιος: «Τότε θα ΄μαι πιο κοντά σας. Τότε θα απαλλαγώ από τα δεσμά της σαρκός, τις αρρώστιες. Τότε θα είμαι ελεύθερος και πανταχού παρών με την Χάρη του Χριστού» Γέρων Ανανίας Κουστενης

      12 Ιουλίου 1994 και ώρα 11:00 το πρωϊ. Ο ταπεινός Γέροντας Παϊσιος παραδίδει το πνεύμα του εις χείρας Θεού ζώντος. Εκεί που προορίζονταν, εκεί που οραματίζονταν μία ολόκληρη ζωή… 29 ολόκληρα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα χωρίς τη Θεία μορφή του, τους απλούς και θεόπνευστους λόγους του, τις παρηγορητικές συμβουλές του . Ένας γέροντας που μίλησε στις καρδιές των ανθρώπων που τον συνάντησαν και συνεχίζει να εμπνέει όλους όσους διαβάζουν μέχρι σήμερα τους λόγους του από τα δεκάδες συγγράμματα που έχουν γραφεί για την οσιακή μορφή του. Ένα πνευματικό ανάστημα που σημάδεψε τον 20ο αιώνα.Διορατικός, ασκητικός, ταπεινός. Το τρίπτυχο των αρετών του. Στο λιτό κελλί του, μέσα στο δάσος της Παναγούδας στο Αγιο Ορος , έχουν καταφύγει χιλιάδες κόσμου από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Επιστήμονες έσπευαν να τον δουν για να εξηγήσουν το ανεξήγητο!  Διότι ο Θεός είναι αδύνατο να εξηγηθεί με τη λογική και τα μαθηματικά της επιστημονικής γνώσης.  Η βαθύτητα των διδαχών του δεν ερμηνεύονται

        Παιδί μου ......!   Δεν πονάει η πλάτη σου ,αλλά τα βάρη που κουβαλάς στη ζωή σου ..! Δεν πονούν τα μάτια σου,αλλά το άδικο που βλέπεις...! Δεν  πονάει το κεφάλι σου,αλλά οι αρνητικές σκέψεις που κάνεις....!   Δεν  πονάει  ο λαιμός σου,αλλά αυτά που δεν λες, και κρατάς μέσα σου ,και όσα λες πάνω στο θυμό σου…!   Δεν  πονάει το στομάχι σου ,αλλά όσα δεν μπορείς να χωνέψεις…!   Δεν σου πονάει  το συκώτι σου , αλλά ο θυμός που μαζεύεται μέσα σου ..!   Δεν σε πονάει η καρδιά, αλλά σου λείπει η αγάπη..!   Δεν  πονάει το σώμα σου όλο, αλλά η φυλακή στην οποία βρίσκεται η ψυχή σου....! ~Άγιος Λουκάς ο ιατρός ,Επίσκοπος Κριμαίας +

      _Οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι, οι εχθροί της Ορθοδοξίας θα εγείρουν πόλεμο των Τούρκων εναντίον των Ελλήνων.  Δεν τα καταλαβαίνουμε εμείς αυτά. Τρώμε και πίνουμε, μεθύουμε, χορεύουμε και δεν καταλαβαίνουν τι λέγω. Οι ειδικοί μας τα λένε, μας προειδοποιούν.  Ποιός τα έλαβε υπόψιν του; Ξέρετε, ότι εκείνο το Αιγαίο, είναι γεμάτο πετρέλαιο; Ξέρετε, ότι μέσα σε εκείνους τους τόπους, έχει περισσότερο πετρέλαιο από την Σαουδική Αραβία; Γνωρίζετε ότι σε εκείνον τον τόπο είναι στραμμένα τα μάτια των Αμερικανών και των Ευρωπαίων; Ξέρετε, ότι δεν θέλουν η Ελλάδα να έχει τα νησιά του Αιγαίου,  γιατί φθονούν την Ελλάδα; Το ξέρετε, ότι ξεσηκώνουν τους Τούρκους εις πόλεμον, για να μοιράσουν το Αιγαίο; Ποιός ενδιαφέρεται;  Ποιός ομιλεί;  Όλοι τρώγουν και πίνουν… Ωσότου έρθει η ημέρα εκείνη και τότε τα πράγματα θα είναι κλαυθμός και οδυρμός… Και εγώ σας λέγω: εάν έχομεν τον Θεό μαζί μας, να μη φοβηθούμε.  Εάν όμως αυτός ο λαός, μέρα – νύκτα βλασφημεί τον Θεόν, τα βάζει εναντίον του Θεού, δεν θέ

      Κάποτε ένα παιδί, πήγε γιά εξομολόγηση, ήταν απελπισμένο από μία επαναλαμβανόμενη αμαρτία του και ο πειρασμός τον έφτασε στο σημείο να βρει ένα όπλο και να σκέπτεται να αυτοκτονήσει.. ...Ο πνευματικός του προσπαθούσε πολύ καιρό να τον πείσει με αγάπη   να βγάλει τον πειρασμό της απελπισίας από μέσα του, μάταια όμως.. Τελικά του πρότεινε, να πάει στο Μοναστήρι του γέροντα Ιακώβου Τσαλίκη στην Εύβοια, γιά να πάρει την ευχή του Γέροντα και να βοηθηθή στο πρόβλημά του. Πράγματι ο νέος πήγε στο Μοναστήρι, έμεινε αρκετές μέρες. Εκεί, όμως, δεν μίλησε σε κανέναν γιά το πρόβλημά του και έφτασε η μέρα της αναχώρησής του. Ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης τον συνόδευσε στην πόρτα, δίνοντάς του τσάντες γεμάτες δώρα και αφού του έδωσε ευχές του είπε: «Να ξέρεις, ότι δεν σώζονται όσοι αυτοκτονούν»! Ο νέος τα έχασε.. Γύρισε έτσι αναπαυμένος και αλλοιωμένος από το Μοναστήρι, χωρίς να σκέπτεται πλέον την αυτοκτονία.. ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΕΝ ΕΥΒΟΙΑ

      H Αγία Κυριακή γεννήθηκε στη Νικομήδεια, η μοναδική κόρη του Δωρόθεου και της Ευσεβίας. Οι γονείς της ήταν Έλληνες, ευσεβείς χριστιανοί και πλούσιοι. Δεν είχαν όμως παιδιά και προσευχόντουσαν να αποκτήσουν.  Απέκτησαν μία κόρη την Κυριακή η οποία ονομάστηκε έτσι γιατί γεννήθηκε την ημέρα του κυρίου, την Κυριακή. Ήταν όμορφη κόρη και στο σώμα και στην ψυχή, μεγαλ ωμένη με χριστιανικές αρχές. Πολλοί την ζήτησαν σε γάμο, αλλά δεν ήθελε κανέναν, λέγοντας ότι είναι αρραβωνιασμένη με τον Χριστό και ότι δεν ήθελε τίποτε άλλο παρά να πεθάνει παρθένα.  Ένας δικαστής από την Νικομήδεια θέλησε την Κυριακή για τν γιο του αλλά και η δική του πρόταση απορρίφθηκε.  Τότε για εκδίκηση κατήγγειλε την Κυριακή και τους γονείς της ως Χριστιανούς στον αυτοκράτορα Διοκλητιανό. Ο αυτοκράτορας διέταξε να υποβληθούν σε βασανιστήρια.  Ο Δωρόθεος ξυλοκοπήθηκε άγρια,αλλά χωρίς αποτέλεσμα, δεν αλλαξοπιστούσαν.Στο τέλος ο Δωρόθεος και η Ευσεβία εξορίσθηκαν, όπου πέθαναν υπομένοντας πολ

          Ή γερόντισσα Γαλακτία "" μέχρι τά βαθειά γεράματα, σκορπούσε, έδιδε "τοίς πένησι".    Ήταν γερόντισσα πιά, χειρουργημένη καί στά δύο πόδια, αλλά έστηνε μία μεγάλη κατσαρόλα φαγητό γιά νά μήν στερηθούν οί μοναχικοί γέροντες τής γειτονιάς.    Γι'αυτό, λίγο πρίν τό τέλος, τήν επισκέφθηκαν ανάμεσα σέ άλλους, οί επτά Αρχάγγελοι πού μεταφέρουν τίς προσευχές τών Αγίων από τή γή στόν ουρανό.    Τής συστήθηκαν μέ τά ονόματα τους, πού δέν τά λησμόνησε, αλλά τά ενέταξε στήν καρδιακή μνήμη της : Μιχαήλ,  Γαβριήλ,  Ραφαήλ, Ουριήλ, Ραμαήλ, Φαναήλ, Θαναήλ.  Ό Ουριήλ τής είπε ότι φυλάει τήν άβυσσο. Σήκωσαν ψηλά τίς ρομφαίες καί τίς έκαναν "ρεκάπιτο, όπως είπε, γιά νά περάσει.  Τήν οδήγησαν σέ ένα πάγχρυσο παλάτι. " Είναι ό τόπος τής κατοικίας σου", τής είπαν.  Στή μέση ξεχείλιζε ένα ολόχρυσο δοχείο πού ανέβληζε κρυστάλλινο νερό. Ρώτησε: "Τί είναι αυτό;"  "Είναι τό δοχείο τής καρδιάς σου", απάντησαν " καί ξεχειλίζει

    Δεν διδάχθηκες ότι σε δύσκολους καιρούς ο κάθε Χριστιανός είναι ο ίδιος υπεύθυνος για τη Χριστιανοσύνη στο σύνολό της;    Ότι κάθε μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας έχει ευθύνη για ολόκληρη την Εκκλησία;    Και ότι σήμερα η Εκκλησία έχει εχθρούς και διώκεται από έξω αλλά και από μέσα;    Σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς είναι απαραίτητο για να διατηρηθεί ο Χριστιανισμός οι εργάτες της Ορθοδοξίας να εργάζονται για το Χριστό χωρίς να εξαρτώνται από άλλους σε κάθε βήμα τους!    Είναι αξιέπαινοι όταν κάνουν δημιουργική εργασία χωρίς να περιμένουν λεπτομερείς οδηγίες!    Στα έσχατα χρόνια το κακό και η αίρεση θα έχουν τόσο εξαπλωθεί που οι πιστοί δε θα βρίσκουν ιερέα και ποιμένα να τους προστατέψει από την πλάνη και να τους συμβουλέψει στη σωτηρία!    Τότε, οι πιστοί δε θα μπορούν να δεχτούν ασφαλείς οδηγίες από ανθρώπους αλλά οδηγός τους θα είναι τα κείμενα των Αγίων πατέρων!  ~ Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς

        "Πάλεψε με όλη σου τη δύναμη για να κερδίσεις τον Παράδεισο.  Και μην ακούτε αυτούς που λένε ότι όλοι θα σωθούν. Αυτή είναι παγίδα του Σατανά για να μην αγωνιζόμαστε.   Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

            Ήταν κάποτε μια γριά γυναίκα, η οποία στη ζωή της δεν είχε κάνει κανένα καλό.    Όταν πέθανε, ο άγγελός της την πήγε στο θρόνο του Θεού, μα στο βιβλίο των πράξεών της δεν υπήρχε καμία καλοσύνη κι έτσι ο δρόμος της ήταν για την κόλαση.    Ο άγγελός της στενοχωρήθηκε αφάνταστα.    Αναζήτησε στις πιο κρυφές σημειώσεις του βιβλίου του καθενός, μήπως και βρει κάποια καλή πράξη και αναγκάσει το Θεό που είναι γεμάτος αγάπη να την πάρει στον Παράδεισο.                 Ψάχνοντας, λοιπόν, βρήκε ότι κάποτε όταν η γρια σκάλιζε τον κήπο της, ήρθε ένας ζητιάνος που της ζήτησε ελεημοσύνη. Η γριά δεν ήθελε να δώσει τίποτα,  αλλά ο ζητιάνος ήταν πολύ επίμονος.    Τότε, αφού νευρίασε, η γριά τράβηξε μια αγριοκρεμμύδα και την πέταξε στο ζητιάνο, για να απαλλαγεί από την παρουσία του. Ο άγγελος χάρηκε και είπε στο Θεό το συμβάν.    Τότε Αυτός του είπε: "Πάρε μια αγριοκρεμμύδα κι αν μπορέσει η γρια να κρατηθεί απ' αυτήν και βγει από την κόλαση, ας τη φέρεις στον Παράδεισο".

      Στην αρχή του χρόνου συγκεντρώθηκαν τα ταγκαλάκια, όπως τα αποκαλούσε ο γέροντας Παϊσιος, και αποφάσισαν να κάνουν μια φάρσα με τους ανθρώπους.  Ένα από αυτά είπε:   -Τι θα λέγατε να κάναμε λίγη «πλάκα» με τους ανθρώπους, αφαιρώντας τους κάτι; -Και τι μπορούμε να τους αφαιρέσουμε; είπε κάποιο άλλο.   Μετά από πολλή σκέψη το πιο μικρό είπε: Ας τους πάρουμε την ευτυχία. Το πρόβλημα όμως είναι πού να την κρύψουμε, ώστε να μην τη βρούνε. Κάποιο πρότεινε: Να την κρύψουμε στην κορυφή του ψηλότερου βουνού του κόσμου. -Όχι. Είπε κάποιο άλλο. Οι άνθρωποι διαθέτουν τεράστια δύναμη. Κάποιος θα μπορούσε να πάει να τη βρει και τότε όλοι θα μπορούσαν να ξέρουν πού να την αναζητήσουν. -Τότε να την κρύψουμε στο βυθό της θάλασσας, πρότεινε ένα άλλο ταγκαλάκι. Όχι, έχουν υπερσύγχρονα υποβρύχια και πολύ σύντομα θα τη βρούνε, αντέτεινε το πρώτο. -Να τη φυγαδέψουμε σε ένα μακρινό πλανήτη, πρότειναν εν χορώ κάποια άλλα. -Τα διαστημόπλοια πάνε κι έρχονται στο διάστημα. Θα τη