Η Ζωή του Χριστιανού

  Ένα καταπληκτικό το κείμενο του Αγίου Σεραφείμ της Βίριτσα, που αξίζει να το διαβάσετε! “Έχεις ποτέ σκεφτεί ότι όλα που αφορούν εσένα, αφορούν και Εμένα; Διότι αυτά που αφορούν εσένα αφορούν την κόρη του οφθαλμού Μου; Είσαι πολύτιμη στα μάτια Μου και σε έχω αγαπήσει, για αυτό είναι ιδιαίτερη χαρά για Μένα να σε εκπαιδεύσω. Όταν οι πειρασμοί έρχονται επάνω σου και ο πολέμιος, σαν το ποτάμι, θέλω να ξέρεις ότι, Από Μένα ήταν αυτό. Θέλω να ξέρεις ότι η αδυναμία σου έχει ανάγκη από τη δύναμη Μου, και η ασφάλεια σου βρίσκεται στο να Με αφήσεις να σε προστατεύω. Θέλω να ξέρεις ότι, όταν βρίσκεσαι σε δύσκολες συνθήκες, μεταξύ των ανθρώπων που δεν σε καταλαβαίνουν, δεν λογαριάζουν αυτά που σου είναι ευάρεστα, και σε απομακρύνουν Από Μένα ήταν αυτό. Είμαι ο Θεός σου, οι περιστάσεις τις ζωής είναι στα χέρια μου, δεν βρέθηκες τυχαία στη θέση σου, είναι ακριβώς η θέση που σου έχω ορίσει. Δε Με παρακαλούσες να σου μάθω την ταπείνωση;” Και να, σε έβαλα σ’ αυτό ακριβώς το περιβάλ...

                                                                                   Ερώτηση: Πώς πρέπει, Γέροντα, να σκεφτόμαστε το Χριστό; Απάντηση: Πάντα με αγάπη, πρέπει φέρνουμε στη μνήμη μας το Χριστό. Μπορεί να κρατάμε στα χέρια μας μια φωτογραφία ενός ανθρώπου αλλά επειδή τον γνωρίζουμε, ή μάλλον δέν αγαπάμε δέ μας συγκινεί. Ενώ όταν πάρουμε την φωτογραφία της μάννας μας αμέσως η ψυχή μας σκιρτάει και κλαίει απο αγάπη. Ερώτηση: Θα σωθούμε Γέροντα; Απάντηση: Μα γι’αυτό βάλαμε τα ράσα για να σωθούμε. Ο πνευματικός αγώνας θα μας οδηγήσει στον Παράδεισο. Το οτι πολεμάμε τους λογισμούς, ο κόπος αυτός θα μας βάλει στον Παράδεισο. Οι εφημερίδες του Ουρανού τα γράφουν όλα όσα γίνονται εδώ και τα καλά και τα κακά. Παιδί μου, όσο μπορείς να δίνεις αγά...

     Χαρακτηριστικά του συνετού ανθρώπου είναι η ελευθερία από κάθε παράλογο αίσθημα, εμπαθή διάθεση και κίνηση. Απ’ αυτά θα προκύψει ο έλεγχος και η κυριότητα πάνω στα νοήματα και θα ακολουθήσει η ορθή και αλάνθαστη χρήση των πραγμάτων. Επίσης το πράο και ήπιο της συμπεριφοράς προς τους συνανθρώπους του, το ταπεινό φρόνημα, ως προς τον εαυτό του. Το συμπαθές, το εύσπλαχνο, το ευεργετικό προς όλους, καθώς και η σταθερότητα της θελήσεως στις αποφάσεις, που θα παίρνει, σε αντίθεση με την προηγούμενη ακαταστασία. Η ακριβέστερη περιγραφή του τέλειου ανθρώπινου χαρακτήρα, ή μάλλον της προσωπικότητας, είναι η ακριβής αντιγραφή του προτύπου – του Κυρίου μας -, γιατί Αυτός μόνος επανέφερε την ολοκλήρωση στη φύση μας. Αυτό απέδειξαν αδιάψευστα όλοι «οι του Χριστού», που με τη βοήθεια της Χάριτος «φόρεσαν» την εικόνα του «επουρανίου» και, κατά τον Παύλο, σ’ αυτούς «η ζωή κατανίκησε τον θάνατο» (Β’ Κορ. 5,4). Πρέπει όμως, να τονίσουμε ότι χωρίς τη συνδρομή της θείας Χάριτος, είναι α...

  Η γέννηση του Χριστού υπήρξε πάντοτε ένα από τα αγαπημένα θέματα των Ελλήνων λογοτεχνών.    E κείνος, όμως, που χωρίς αμφιβολία την ύμνησε περισσότερο απ’ όλους ήταν ο «άγιος των ελληνικών γραμμάτων», ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Όπως σημείωνε σε εφημερίδα της εποχής (1887), «εάν το Πάσχα είναι η λαμπρότατη του Χριστιανισμού εορτή, τα Χριστούγεννα,  βεβαίως, είναι η γλυκύτατη και συγκινητικότατη». Ό, τι έγραφε για τα Χριστούγεννα αποτελούσαν έκφραση βαθιάς πίστεως, όπως σημειώνει ο ίδιος: «Το ελληνικόν έθνος έχει και θα έχει διά παντός ανάγκην της θρησκείας του. Το επ’ εμοί, ενόσω ζω και αναπνέω και σωφρονώ,  δεν θα παύσω πάντοτε, ιδίως δε κατά τας πανεκλάμπρους ταύτας ημέρας, να υμνώ, μετά λατρείας, τον Χριστόν μου, να περιγράφω, μετ’ έρωτος, την φύσιν και να ζωγραφώ, μετά στοργής, τα γνήσια ελληνικά ήθη. Εις τα διηγημάτια, όσα εδημοσίευσα κατά καιρούς,  τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα, ενεπνεύσθην, αληθώς, από...

          Το σημαντικότερο κείμενο-παρακαταθήκη του Αγίου Γέροντα Παϊσίου του Αγιορείτου: “Ο Γέροντας, ξεριζωμένος από την βρεφική του ηλικία, και έχοντας ζήσει τη φρίκη του πολέμου και της Κατοχής, γνώριζε από την πείρα του ότι το να «διάγωμεν ήρεμον και ησύχιον βίον» είναι μεγάλη ευλογία.   Αγαπούσε τη Πατρίδα και έλεγε: «Και η Πατρίδα είναι μία μεγάλη οικογένεια». Δεν επεδίωκε το εθνικό μεγαλείο, τη δόξα και την ισχύ με την κοσμική έννοια, αλλά την ειρήνη, τη πνευματική άνοδο και την ηθική ζωή των πολιτών, για να μας βοηθά και ο Θεός. Ούτε επιζητούσε την ασφάλεια για ν’ απολαμβάνουν οι άνθρωποι τις ανέσεις τους.   Σε κάποιο Έλληνα θερμό πατριώτη που ζούσε στην Αμερική και προσπαθούσε να προβάλλει την Ελλάδα, συνέστησε ν’ αγωνιστεί για ν’ αγιάσει και ύστερα να προβάλλει σωστά και πνευματικά και την Ελλάδα.   Όπως οι Προφήτες του Ισραήλ συμμετείχαν στη ζωή του έθνους ενεργά με τον τρόπο τους, προσεύχονταν, θρηνούσαν, έλεγχαν βασιλείς, κήρ...

  «Η άποψη ότι δεν θα αφήσει ο Θεός που λένε κάποιοι της εκκλησίας δεν είναι έτσι. Αφήνει ο Θεός σας πληροφορώ. Άφησε 400 χρόνια σκλαβιάς, άφησε να πέσει η Τσαρική Ρωσία…» [Απόσπασμα από συνέντευξη] Η εκκλησία τι θέση μπορεί να έχει σε αυτήν την επανάσταση; Και τι μερίδιο ευθύνης έχει σε αυτό το κατρακύλισμα; Η ευθύνη της εκκλησίας είναι μεγάλη γιατί έγινε μέρος του κρατικού συστήματος στον τρόπο της σκέψης και της δράσης. Αγκαλιάστηκε με το κράτος και δεν είχε ελεύθερα χέρια να αγκαλιάσει το λαό πλέον. Δεν αγκαλιάζεις το λαό μόνο με τα συσσίτια που είναι σημαντικό και αυτό δεν το αμφισβητώ βέβαια. Τον λαό όμως τον αγκαλιάζεις περισσότερο με τις πολιτιστικές ρίζες του τον πολιτισμό που έχει μέσα του τον τρόπο της σκέψης του τις βαθύτερες εσωτερικές ανάγκες του.    Δεν ξεδιψάσαμε τον λαό εμείς αρκεστήκαμε στα ήθη και τα έθιμα στους εξωτερικούς τύπους. Τι έχουμε να πούμε σήμερα στα νέα παιδιά ; ψάξαμε την διάλεκτο των νέων παιδιών ; Αν τα θέλουμε δεν τα θέλουμε ...

 

      Δεν υπάρχει άνθρωπος, ούτε πλούσιος ούτε φτωχός, που να μην έχει δοκιμασίες.  Τα βράδια φεύγω με το πνεύμα μου και περιφέρομαι γύρω από όλον τον κόσμο και δεν υπάρχει άνθρωπος -κανένας, μ’ ακούς;- που να μην έχει δοκιμασίες. Θα πληρώσουμε σ’ αυτή τη ζωή όλοι, γιατί ο Θεός μας θέλει καθαρούς στην επόμενη, θέλει να μας μειώσει τις αμαρτίες.   * Για όποιες δυσκολίες περνάμε, να δοξάζουμε τον Κύριο. Και να ζητάμε εδώ να πληρώσουμε τις αμαρτίες μας. Κανένας άνθρωπος, ούτε ο εχθρός σου, να μην πάει εκεί κάτω. Δεν μπορείς να φανταστείς τι θα πει κόλαση. Να ζητάμε συνέχεια στην προσευχή μας να ξεχρεώσουμε ό,τι έχουμε σ’ αυτή τη ζωή. Σ’ αυτή, το ακούτε; Να το εύχεσθε κάθε μέρα. Γιατί το τι μας περιμένει δεν το ξέρετε. * Θέλω να είμαι έτσι, άρρωστος, για να κάνω σωστή δουλειά, θα πάθεις κιόλας στη ζωή, δεν θα είσαι μόνο καλά. Όποια δοκιμασία έρχεται από τον Κύριο, να τη δέχεσαι με πολλή ευχαρίστηση και υπομονή, χωρίς γογγυσμό, και ο Κύριος στο τέλος...

        Εις τι θα μας ωφελήσει εμάς αν μάθουμε ότι η φωνή ήταν του Πατρός ή ο Θεός μιλεί δι’ αγγέλου για το ‘να και τ’ άλλο. Εις τι θα μας ωφελήσει εις τον δρόμο της σωτηρίας μας, αν γνωρίζουμε αυτό; Εσύ μιλάς θεολογικά. Τι θα μας ωφελήσει; Τίποτε. Θα σε προσβάλω. Άφησες τον δρόμο της ταπεινώσεως και πιάνεις υψηλά επίπεδα θεολογικά. Όχι. Άφησε αυτόν τον δρόμο κι ακολούθησε τον δρόμο της καλογερικής. «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Άφησε αυτόν τον δρόμο της ερεύνης, διότι… Ήρθε κάποιος στο σπίτι [στο Κελλί του] και λέει: «Πάτερ, το Σώμα που μεταλαμβάνομε είναι το Σώμα του Χριστού, το είπανε, λέει…». Λέω: «Πάτερ, δεν μπορούμε να θεολογήσουμε, διότι δεν είμαστε θεολόγοι. Μεταλαμβάνουμε Σώμα και Αίμα Χριστού. Περισσότερο δεν μπορούμε να πούμε, μήπως και πέσουμε σε κάνα δογματικό λάθος και θα το βρούμε εμπόδιο μετά τον θάνατο μας». Τέτοια δεν μας ωφελούν, πάτερ. Άφησε αυτόν τον δρόμον και πάρε το...

        Την ώρα που είτε εσύ προσωπικά κάτι παθαίνεις ή νιώθεις κάτι να συμβαίνει μέσα στην ύπαρξή σου, είτε παθαίνει κάποιος συγγενής σου, κάποιος δικός σου ή γενικότερα κάποιος τρίτος λίγο πιο πέρα, όμως πάλι εσύ προσωπικά όχι απλώς στενοχωριέσαι για έναν άλλο, αλλά νιώθεις να φθάνει σ’ εσένα ο πόνος του – διότι μια μάνα, για παράδειγμα, μπορεί η ίδια να μην πάσχει, αλλά, καθώς βλέπει το παιδί της να πάσχει, υποφέρει η ίδια, σαν να πάσχει αυτή· όπως επίσης ένας αδελφός, όταν βλέπει την αδελφή του, τον αδελφό του να πάσχει, ή κάποιος άλλος, όταν βλέπει ένα συγγενή του – την ώρα λοιπόν που συμβαίνει ό,τι κι αν συμβαίνει, αν το δεις μέσα στην πρόνοια, μέσα στην οικονομία του Θεού, μέσα στην αγάπη του Θεού, αυτό έχει μεγάλη αξία, γιατί τελικά θα βγει μόνο καλό για την ψυχή σου. Μην το δεις απλώς θεωρητικά, ότι ναι μεν το ξέρει ο Θεός, αλλά είναι κάπου μακριά και σαν να σε περιφρονεί ή να σε αγνοεί, οπότε μένεις πάλι μέσα στην κατάστασή σου να κ...