Η Ζωή του Χριστιανού

      Όταν θελήσεις να κάνεις αρχή καλού έργου, πρώτα να ετοιμάσεις τον εαυτό σου για την αντιμετώπιση των πει­ρασμών, που πρόκειται να έρθουν εναντίον σου. Γιατί ο ε­χθρός, όταν δει κάποιον ν’ αρχίζει με θερμή πίστη μια θεάρεστη ζωή, συνηθίζει να του επιτίθεται με διάφορους και φοβερούς πειρασμούς, ώστε να δειλιάσει απ’ αυτούς ο άν­θρωπος και να εγκαταλείψει την καλή του πρόθεση. Και παραχωρεί ο Θεός να πέσει σε πειρασμό για να χτυπήσεις επίμονα τη θήρα (του ελέους) Του και για να ριζώσει μέσα στο νου σου, από το φόβο των θλίψεων, η μνήμη Εκείνου, και για να Τον πλησιάσεις με τις προσευχές, ώστε ν’ αγιασθεί έτσι η καρδιά σου από την ακατάπαυστη ενθύμησή Του. Και όταν Τον επικαλείσαι, θα σε ακούσει. Και θα μά­θεις έτσι, ότι ο Θεός είναι αυτός που σε λυτρώνει. Και τότε θα νιώσεις την παρουσία Εκείνου που σ’ έπλασε και σε δυ­ναμώνει και σε προστατεύει. Γιατί η σκέπη και η πρόνοια του Θεού αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους . Δεν γίνεται ό­μως ορατή παρά μόνο σ’ εκείνους που κ

      Η Παναγία μας είναι το πιο σπουδαίο ανθρώπινο πρόσωπο της ανθρώπινης Ιστορίας. Χωρίς αυτήν δεν θα υπήρχε σωτηρία για μας. Τα λόγια που βγήκαν από το στόμα της: "ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου". (Είμαι μια δούλη του Κυρίου, ας γίνει το θέλημά του σ'εμένα...), αποτελούν τα πιο σπουδαία λόγια που βγήκαν από χείλη ανθρώπινα σε όλη την ανθρώπινη Ιστορία.  Χωρίς αυτά τα λόγια, λόγια απόλυτης αφοσίωσης στο θέλημα του Κυρίου, από το στόμα ενός αγνού και άσπιλου πλάσματος που ήταν παρθένα και παρέμεινε για πάντα παρθένα, δεν θα ήταν δυνατή η σωτηρία μας. Γιατί η σωτηρία μας θα έπρεπε να είναι προϊόν μιας συγκατάθεσης εκ μέρους του ανθρώπου για το έργο που ο Θεός είχε πάντοτε έτοιμο για τη σωτηρία του εκλεκτού πλάσματός Του,  του ανθρώπου. Γι'αυτό το λόγο είναι που νοιώθουμε να χρωστούμε τόσα πολλά στην Παναγία. Σύμφωνα με τη Θεολογία μας, η Μαρία είναι η δεύτερη Εύα.  Η πρώτη Εύα έφερε την πτώση στο ανθρώπινο γένος με την παρακοή της, η δεύτερη φέρνε

        Xριστιανός σημαίνει μικρός Χριστός κι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Ἐσταυρωμένος, ἄρα χριστιανός εἶναι ὁ ἄνθρωπος τοῦ σταυρού. Γι᾿ αὐτό εἶναι ἀνάρμοστο καί ξένο στόν χριστιανό νά ἀναζητᾶ τίς εὐκολίες καί τήν ἀνάπαυση. Ὁ Κύριός σου καρφώθηκε στό σταυρό κι ἐσύ ἐπιζητᾶς τήν ἄνεση καί ζῆς μέ πολυτέλεια; Ἄν ἀγαπᾶς τόν Κύριό σου, πέθανε ὅπως Ἐκεῖνος. Σταύρωνε τόν ἑαυτό σου, ἔστω κι ἄν δέν σέ σταυρώνει κανείς. Κ αί σταυρός εἶναι ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῆς κακίας καί τῆς ζήλειας σου. Σταυρώνεις τό «ἐγώ» σου, ὅταν ἀρνεῖσαι νά ἱκανοποιήσεις τίς κακές ἐπιθυμίες σου. Κρεμᾶς τόν ἑαυτό σου στό σταυρό, ὅταν ἀφήνεις τόν Θεό νά κατευθύνει τή ζωή σου χωρίς τίς δικές σου λογικές παρεμβάσεις. Πεθαίνεις σάν τόν Κύριό σου, ὅταν ὑποτάσσεσαι στό θέλημά του χωρίς τά ἀτέλειωτα «γιατί». Ὁ Κύριος ζήτησε καί ζητᾶ νά τόν ἀκολουθήσουν ὅσοι εἶναι ἀποφασισμένοι νά σηκώσουν τό σταυρό τους, ὅσοι εἶναι ἕτοιμοι νά πεθάνουν, νά ἀρνηθοῦν τίς ἀπολαύσεις καί τήν τρυφή. Διότι ὅποιος ἀγαπᾶ τήν ἀσφάλεια καί τίς ἡδονές τῆς π

        ~ Σήμερα ο άνθρωπος, ζώντας μέσα στην άγνοια και στις συμβατικότητες της ζωής, μέσα στο άγχος και στην βιασύνη, χρειάζεται την συνδρομή κάποιου άλλου. Τέτοιο πρόσωπο είναι στον κόσμο ο ψυχαναλυτής. Για τον ψυχαναλυτή ο άρρωστος είναι ένας άγνωστος άνθρωπος. Για να τον γνωρίσει, θα τον αφήσει να μιλήσει ελεύθερα. Με τον τρόπο αυτό θα προσπαθήσει να τον κατανοήσει, αλλά και να του αποδείξει τι του συμβαίνει και δρα ή αντιδρά με τον άλφα ή βήτα τρόπο. Θα του εξηγήσει, λόγου χάριν, γιατί στενοχωριέται, γιατί πονάει η καρδιά του ή το κεφάλι του, γιατί το στομάχι του δεν ισορροπεί, γιατί έχει ναυτία, δηλαδή θα του εξηγήσει όλα τα ψυχικά και σωματικά συμπτώματα, τα οποία εξαρτώνται από εσωτερικά αίτια. Ο ψυχαναλυτής κάνει μια βύθιση στο λεγόμενο υποσυνείδητο του ανθρώπου, από εκεί τα βγάζει όλα στην επιφάνεια και του λέει: Να! αυτός είσαι, γι’ αυτό κάνεις αυτό το πράγμα . Από αυτήν την σκοπιά, η ψυχανάλυση είναι καλή· αφ’ ης στιγμής όμως αναμειγνύεται με την μεταφυσική, τ

Όταν προσεύχεσαι, να ξέρεις ότι είσαι μπροστά στον Χριστό και την Παναγία. Να είσαι ταπεινός και να λες: «Έλα, Παναγία μου, να με βοηθήσεις να διορθωθώ»       Ό ταν πιστέψουμε πραγματικά, μιλάμε στον Χριστό όπως σε φίλο, όπως στον πατέρα. Και τότε Αυτός θα συνομιλήσει μαζί μας. Ο Χριστός θα μας μιλήσει σε κάθε μας ζήτημα, είτε μέσω κάποιου άλλου είτε εσωτερικά θα μιλήσει και θα τον καταλάβουμε. Ο Θεός δεν έχει άκρες. Ο Θεός με ένα χάδι διορθώνει τα πάντα. Θ α μιλάς σε όλους με αγάπη, αλλά θα κάνεις παρέα με ανθρώπους που είναι στην ίδια συχνότη τα. N α κάνεις προσευχή κάθε μέρα και να λες, πέραν των άλλων: «Φύλαξε με, Θεέ μου, από την κακία των ανθρώπων». Ο Θεός είναι δίπλα μας, θα του μιλήσεις σαν φίλο σου : «Έλα, βοήθησε με». Όταν προσεύχεσαι, να ξέρεις ότι είσαι μπροστά στον Χριστό και την Παναγία. Να είσαι ταπεινός και να λες: «Έλα, Παναγία μου, να με βοηθήσεις να διορθωθώ». Η Παναγία θα σε βοηθήσει, γιατί είναι εδώ και σε ακούει. Ό ταν ζητάτε τη βοήθεια ενός Αγίου κ

  Όταν το πιστέψεις, τότε μόνο θα το δεις να υλοποιείται. Το θαύμα έρχεται μέσα από την πίστη και τη γνώση αυτή. Δε φτάνει όμως να το γνωρίζεις αυτό, μόνο με το μυαλό. Το θαύμα ζητά τη συμμετοχή της καρδιάς. Oταν η καρδιά ενωθεί με το νου, τότε συντελείται το θαύμα. Όσο όμως επιτρέπεις στο “εγώ” σου να εμποδίζει αυτή την ένωση, το θαύμα ακόμα θα το περιμένεις να συμβεί. Όταν καταθέσεις εκεί που γνωρίζεις χωρίς αντιστάσεις το εγώ σου και το φορτίο που δεν μπορείς να κουβαλήσεις, τότε το θαύμα θα το λάβεις στη ζωή σου! Το θαύμα έρχεται σε σένα μέσα από την βαθιά πίστη σου. Και έρχεται όταν περιβάλλεις τον εαυτό σου με αληθινή χαρά! Η χαρά είναι η κινητήριος δύναμη της ένωσης της καρδιάς και του μυαλού. Όσο αντιστέκεσαι στη χαρά και συνεχίζεις να παραπονιέσαι, να μην αποδέχεσαι ότι σου συμβαίνει, να αντιστέκεσαι στις αλλαγές, να αφήνεις να σε εξουσιάζει το εγώ σου, μην περιμένεις να λάβεις τίποτα περισσότερο από συμβατικά, κοινότυπα και ίδια πράγματα στη ζωή σου. Αν όμως πρα

      Σήμερα εξομολόγησα 60 ​​άτομα. Κανένας από αυτά δεν έχει πρόβλημα στο πώς να βρει την αιώνια ζωή. Οτιδήποτε, άλλο εκτός, για την αιώνια ζωή των ανθρώπων που πηγαίνουν στην εκκλησία δεν ενδιαφέρεται απολύτως κανένας. Το μόνο που έχει σημασία είναι πώς να ζουν στη γη, πώς να κάνουν μια κατανομή της περιουσίας, πώς να γράψετε καλύτερα ένα βιογραφικό , πώς να υποβάλουν μια αγωγή ή, αντίθετα, να κάνουν μια δίκη. Εδώ αναφέρω μερικά τέτοια πράγματα. Διότι ο άνθρωπος θέλει να ζήσει εδώ στη γη. Φαίνεται να έχει έρθει στην εκκλησία. Και στην εκκλησία δεν υπάρχει απάντηση για το πως μοιράζονται την περιουσία. Επιπλέον, ακόμη και στην Εκκλησία υπάρχει ένας κανόνας ότι ένας ιερέας δεν μπορεί να είναι δικηγόρος , δηλαδή, ένας ιερέας δεν μπορεί να αντιμετωπίζει τέτοια θέματα. Υπάρχουν συμβολαιογράφοι για αυτά . Και σύμφωνα με τους κανόνες, ο ιερέας δεν έχει καν το δικαίωμα να συμμετέχει σε αυτές τις επίγειες υποθέσεις. Σε ποιον είναι το σπίτι, σε ποιον είναι το κτήμα σε ποι

        Ο δρόμος για τη Βασιλεία του Θεού περνάει από την πόρτα του πλησίον. Ποιος είναι ο πλησίον; Ο συνάνθρωπος.... Θα σε δροσίσει ήρεμα και απαλά η ίδια η θυσία σου, αυτό το έξοδο για τους άλλους, η κούραση για τους γύρω συνανθρώπους θα γίνει η ξεκούρασή σου αλλά ακόμη και πλούτος θα γίνει πάνω στα ήδη ξοδεμένα σου που έλεγες πως λήγουν και τελειώνουν αλλά αυξάνονται και πληθαίνουν και τα αμπάρια αδειάζουν αλλά ξαναγεμιζουν γιατί τόλμησες να σπάσεις τα λουκέτα και να φωνάξεις "Δεν είναι δικά μου "... Έχει μια μανία ο Θεός να μας θέλει αγαπημένους και ξοδεμένους τον έναν για τον άλλον. Τα έξοδα είναι όλα δικά Του. Φωνάζει ο Θεός σε όλους τους αιώνες: Αγαπηθείτε!!!!...... Τα έξοδα δικά Μου....... Μακαριστός π.Ανανίας Κουστένης  

        Τα σπίτια μας να τα «ηλεκτρίζουμε», να τα έχουμε μέσα στην ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Με τις άγιες εικόνες, με το καντήλι, με τον αγιασμό, με το θυμίαμα, με τις προσευχές μας. Αν σ’ένα σπίτι βλασθημούν, φωνάζουν είναι φυσικό να υπάρχει μια ενέργεια αντίθετη με την ενέργεια του Θεού.     Αν έστω και ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ σ’αυτό το σπίτι, φροντίζει ώστε να υπάρχει μια αντίσταση σ’αυτήν την ενέργεια του σατανά, προσεύχεται αυτός ο άνθρωπος μέσα στο σπίτι, έχει εικόνες, φροντίζει να αγιάζει το σπίτι, τότε η Χάρις του Θεού νικάει την παρουσία του διαβόλου. Πρέπει να αποκτήσουμε την ευλογημένη συνήθεια να λαμβάνουμε την αγιαστική χάρη των μυστηρίων της Εκκλησίας. Στο σπίτι μας πρέπει να έχουμε αγιασμό, αποξηραμένο αντίδωρο και κάθε πρωί, κάθε πρωί πριν φύγουμε για τη δουλειά μας, να κάνουμε ένα λεπτό προσευχή, να πάρουμε το αντίδωρο, να πάρουμε τον αγιασμό μας και ξέρετε.. Πόσο θα αλλάξει όλη η ζωή μας! Και η ζωή των μελών της οικογενείας μας. π.Αθανάσιος Λεμεσ

        Σε ένα άλλο σημείο διαβάζουμε επιπρόσθετα ότι «αν κάποιος έχει να προτείνει κάτι για το διακόνημά του, να μου το πει ελεύθερα κι εγώ θα αποφασίσω. Να το πει όμως όχι για να επιβάλλει τη γνώμη του, αλλά για να μπορώ να ξέρω τι σκέπτεται». Είναι αδύνατον, όπως φαίνεται, ο μοναχός ως άνθρωπος, ως ξεχωριστή προσωπικότητα, να καταπνίξει εντελώς τη σκέψη του, να μην έχει καθόλου γνώμη (οι Πατέρες λένε άλλωστε ότι το νόημα της υπακοής είναι να εγκαταλείπουμε τη δική μας, υπαρκτή γνώμη και να εγκολπωνόμαστε ειλικρινά αυτή του Γέροντα). Και για να φτάσει κανείς στην μεγάλη αρετή, για την οποία μας μιλούν τα ιερά βιβλία, οπότε το πνεύμα του ασκητή συστοιχεί απολύτως με αυτό του (διακριτικού) Γέροντα και προπαντός με το θέλημα του Θεού («όσοι πνεύματι Θεού άγονται, ούτοι εισίν υιοί Θεού»), πρέπει προηγουμένως ο μοναχός να μάθει να λέγει ταπεινά τι σκέπτεται για κάποιο ζήτημα και να το θέτει στη κρίση του προϊσταμένου. Δεν πρέπει να παραδίδεται στον λογισμό «ο Γέρο

  Θα στο ξαναπώ άλλη μια φορά. Μάθε να σιωπάς. Μην αφήνεις να βλέπουν οι άλλοι τι κρατάς στα χέρια σου. Δουλεύεις για τον Αόρατο. Ας είναι και το έργο σου αόρατο. Όταν σκορπίζει κανείς γύρω του ψίχουλα, μαζεύονται τα πουλιά που στέλνει ο διάβολος, λένε οι άγιοι. Πρόσεξε την αυτοϊκανοποίηση. Γι’αυτό οι άγιοι δίνουν την συμβουλή: Να ενεργείς με διάκριση. Βρίσκεσαι κάπου και σου προσφέρουν κάτι. Διάλεξε το μικρότερο κομμάτι. Αν, όμως, κάποιος ή κάποιοι βλέπουν τι θα κάνεις, τότε προτίμησε ν’ακολουθήσεις τη μέση οδό που θα προκαλούσε την πιο μικρή αίσθηση στους άλλους. Προσπάθησε, δηλαδή, με κάθε τρόπο να μένεις αφανής. Να περνάς όσο πιο πολύ μπορείς απαρατήρητος. Να το έχεις αυτό σαν ένα κανόνα πάντοτε. Μη μιλάς για τον εαυτό σου, πώς κοιμήθηκες, τι ονειρεύτηκες, τι σου συνέβη. Μη λες τη γνώμη σου ευκαίρως ακαίρως χωρίς να ρωτηθείς. Μην κάνεις λόγο για τις ανάγκες σου και τις υποθέσεις σου. Όταν διαρκώς μιλάς γι’αυτά, τρέφεις απλούστατα τον ναρκισσισμό σου με την αυτοα

       Ως εδώ ο θυμός Κύριε . Δε θέλω να ξαναθυμώσω ποτέ μου πια και ούτε να σε ξαναπικράνω”. Δεν αποτελείωσα καλά -καλά την προσευχή μου και να σου ο δασοφύλακας. – Τι κάνεις εδώ; μου λέει. – ΄Ηρθα να κόψω ξύλα. – Δωσ’ μου τα λεφτά πρώτα κι έπειτα κόψε. – Δεν έχω λεφτά επάνω μου , του απαντώ . Θα πουλήσω όμως τα ξύλα και θα σου τα φέρω εξάπαντος . – Δώσε μου για ενέχυρο την κλαδευτήρα σου. Που ξέρω αν δε με γελάσεις όπως μου έκαναν και οι άλλοι; Του είπα την αλήθεια ότι δεν ήταν δική μου και δε μπορούσα να του τη δώσω… Ο δασοφύλακας φουρκίστηκε και αρπάζει ένα χοντρό ξύλο και αρχίζει να με χτυπάει άγρια με όλη του τη δύναμη στην πλάτη. Κι εγώ δε φορούσα τίποτε άλλο τότε παρά μόνο ένα λεπτό φανελλάκι .  Με τα χέρια κρατούσα το κεφάλι μου και έλεγα συνεχώς μέσα μου: ” Θεέ μου , Χριστέ μου , βοήθησέ με να μη θυμώσω.Σου έδωσα το λόγο μου πως μέχρι εδώ ο θυμός μου .Σε παρακαλώ , Κύριε μου , δυνάμωσέ με!” .Το παράδοξο ήταν πως αισθανόμουν τα χτυπήματα σαν να μου γινόνταν

   Η αδικία μαζεύει οργή Θεού .Μεγάλη υπόθεση να έχη ο άνθρωπος την ευλογία του Θεού! Πλούτος είναι! Ό,τι έχει ευλογία, στέκει, δεν γκρεμίζεται. Ό,τι δεν έχει ευλογία, δεν στέκει. Η αδικία είναι μεγάλη αμαρτία. Όλες οι αμαρτίες έχουν ελαφρυντικά, η αδικία δεν έχει, μαζεύει οργή Θεού. Φοβερό! Αυτοί που αδικούν, βάζουν φωτιά στο κεφάλι τους. Από την μια μεριά βλέπεις να κάνουν μια αδικία και από την άλλη να πεθαίνουν δικοί τους άνθρωποι και να μη δίνουν σημασία. Πώς να κάνουν προκοπή οι άνθρωποι με τόσες αδικίες; . Κάνουν αυτά που κάνουν, δίνουν δικαιώματα και στον διάβολο, γι’ αυτό μετά περνούν δοκιμασίες, τους βρίσκουν αρρώστιες κ.λπ. και σου λένε: “Κάνε προσευχή να γίνω καλά”. Τα περισσότερα κακά που συμβαίνουν είναι από αδικίες. Όταν λ.χ. μαζεύεται με αδικία η περιουσία, ζουν οι άνθρωποι λίγα χρόνια σαν αρχοντόπουλα και μετά τα δίνουν, όσα μάζεψαν, στους γιατρούς.  Τι λέει ο Ψαλμός; “Κρείσσον ολίγον τω δικαίω υπέρ πλούτον αμαρτωλών πολύν” (1). “Ανεμομαζώματα, ανεμοσκορπ

        Ανέβασαν κάποτε στη σκήτη των Πατέρων ένα δαιμονισμένο νέο, για να τον θεραπεύσουν με την προσευχή τους. Εκείνοι όμως, από ταπείνωση, απόφευγαν. Πολύ καιρό βασανιζόταν έτσι ο δυστυχισμένος άνθρωπος, ώσπου κάποιος Γέρων τον λυπήθηκε, τον σταύρωσε με τον ξύλινο σταυρό, που είχε στη ζώνη του, κι' έδιωξε το πονηρό πνεύμα. — Αφού με βγάζεις από την κατοικία μου, του είπε εκείνο, θα μπω μέσα σου. — Έλα, του αποκρίθηκε θαρραλέα ο Γέροντας... Έτσι μπήκε μέσα του το δαιμόνιο καί τον βασάνιζε δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Ο Όσιος υπόμενε με καρτερία τον πόλεμο, αλλά αντιπολεμούσε κι' εκείνος τον εχθρό με υπεράνθρωπη νηστεία καί ακατάπαυστη προσευχή. Όλα αυτά τα χρόνια δεν έβαλε ούτε μια φορά στο στόμα του τροφή, μασούσε μόνο λίγα κουκούτσια από φοίνικες κάθε βράδυ και κατάπινε τον χυμό τους. Νικημένο τέλος το δαιμόνιο, από τον ακατάπαυστο αγώνα του Γέροντος, τον ελευθέρωσε. — Γιατί φεύγεις; τον ρώτ