Από το βιβλίο του Μοναχού Σίμωνος.

 

Κάποια φορά, που ο Πατερούλης είχε μοιράσει όλα τα κεράσματα που είχε και δεν απέμενε τίποτε για να προσφέρη στον επόμενο επισκέπτη, μία κυρία τον παρατήρησε με κάποια αυθάδεια:
– Τώρα, που μοίρασες ό,τι είχες για κέρασμα, έτσι και έρθη ένας άνθρωπος, τι θα τον δώσης;
Ο Πατερούλης δεν της απάντησε, απλώς χαμογέλασε.
Εκείνη την στιγμή, χτυπάει την πόρτα ένας νεαρός και ρωτά:
– Γέροντα, μπορώ να μπω;
Ο Γέροντας απαντά:
– Να ‘ναι ευλογημένο, έλα, έλα μέσα.
– Μισό λεπτό, απαντά ο νεαρός.
Και σε λίγο ξανάρχεται, φέρνοντας ένα τεράστιο κουτί, που έπιασε όλο το τραπέζι του Πατερούλη.
– Τα στέλνει ο τάδε, του λέει.
Πήρε την ευχή του το παλληκάρι και έφυγε.
Άρχισε τότε η κυρία να του λέη:
– Μμ, να δω τι θα τα κάνης τώρα τόσα κεράσματα.
Ο Πατερούλης δεν της απάντησε και πάλι. Απλώς χαμογέλασε. Σε λίγη ώρα ξανακτυπά η πόρτα και εμφανίζεται ένας άλλος νεαρός λέγοντας:
– Πάτερ, είναι ευλογημένο;
– Πέρασε, πέρασε, του απαντά.
– Ένα λεπτό, γιατί έχουμε έρθη με ένα πούλμαν να πάρουμε την ευχή σας, γιατί ξεκινάμε εξετάσεις, του λέει ο νεαρός.
– Να ‘ναι ευλογημένο, να ‘ναι ευλογημένο, απαντά ο Πατερούλης!

Από το βιβλίο του Μοναχού Σίμωνος: ”Π. Ευμένιος, ο Ποιμήν ο καλός και Θαυματουργός” Εκδ. "Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου - Αγίου Όρους"